مقايسه ساختار جنگل در توده هاي شاخه زاد بلوط با تراکم و آميختگي متفاوت (بررسي موردي: جنگل هاي نوژيان خرم آباد)

اين پژوهش در جنگل هاي نوژيان خرم آباد انجام شد و توده هاي دچار تخريب (تنک) با توده هاي کم تر تخريب يافته (متراکم) از سه جنبه ساختاري تنوع گونه اي، الگوي مکاني و تنوع ابعاد مورد مقايسه قرار گرفتند. ابتدا بر اساس اطلاعات موجود و جنگل گردشي، دو طبقه تراکمي کمتر و بيشتر از 35 درصد از نظر تراکم تاج پوشش مرزبندي شد. سپس در هرکدام از لکه ها 10 قطعه نمونه يک هکتاري با شرايط فيزيوگرافي مشابه، برداشت شد. تنوع گونه اي در اين توده ها کم است اما به طورکلي تنوع در توده هاي کمتر تخريب يافته بيشتر از توده هاي تنک است. از بين شاخص هاي تنوع گونه اي، شاخص مارگالف بيشترين تفاوت را نشان داد. در ارتباط با الگوي پراکنش، شاخص هاي ميانگين جهت و زاويه يکنواخت نتايج مشابهي مبني بر پراکنش تصادفي اغلب گونه ها در هر دو نوع توده نشان مي دهند.بر اساس شاخص چيرگي گونه هاي بلوط ايراني، کيکم و گلابي وحشي غالب و ديگر گونه ها مغلوب هستند. به طورکلي ميانگين شاخص تمايز بيانگر تفاوت زياد تاج پوشش در توده هاي مختلف است که اين اختلاف در توده هاي متراکم بيشتر است. بر اساس نتايج، ساختار توده هاي کمتر تخريب يافته از جنبه هاي مختلف در وضعيت مطلوب تري قرار دارد. ازآنجاکه شرايط فيزيوگرافي اين توده ها مشابه است، مي توان عوامل انساني را علت اصلي تفاوت آشکار اين توده ها دانست و در صورت کاهش اين عوامل و همچنين حفاظت و حمايت توده هاي تخريب يافته، وضعيت اين توده ها به حالت مطلوب تر سوق داده شود.