پيش بيني صبر بر اساس تعلق مادي و دلبستگي به خدا در دانشجويان

سابقه و هدف: صبر يکي از شاخص هاي مهم سلامت فرد و جامعه مي باشد و با توجه به کارکردهاي بسيار مهم صبر، پرورش آن ضروري است. توجه به پايه هاي زيربنايي صبر مي تواند به پرورش اين فضيلت کمک نمايد. در اين ارتباط، هدف از پژوهش حاضر، پيش بيني صبر بر اساس تعلق و دلبستگي به خدا در دانشجويان بود.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگي مي باشد که جامعه آماري آن را دانشجويان دانشگاه شيراز تشکيل دادند و 209 نفر از آن ها به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل: پرسشنامه هاي صبر، تعلق و دلبستگي به خدا بود. لازم به ذکر است که به منظور تجزيه و تحليل داده ها از روش رگرسيون همزمان و گام به گام استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد تعلق مادي و سبک دلبستگي اجتنابي، صبر را به صورت منفي و معناداري پيش بيني مي نمايد. همچنين، دلبستگي ايمن به خداوند مي تواند پيش بيني کننده مثبت و معنادار صبر باشد.
استنتاج: با توجه به نقش اين مولفه مذهبي در سلامت روان، درمانگران و پژوهشگران بايد توجه ويژه اي به تقويت مولفه هاي زيربنايي صبر داشته باشند.