بررسي عوامل تاثيرگذار بر آمادگي دانشگاه ها براي تبديل شدن به دانشگاهي با ويژگي هاي کارآفرينانه (مورد مطالعه: دانشگاه فردوسي مشهد)

امروزه، تجربه موفقيت آميز بيشتر کشورهاي پيشرفته و نيز برخي از کشورهاي در حال توسعه در عبور از بحران هاي اقتصادي به واسطه توسعه کارآفريني در آن کشورها، موجب شده تا ساير کشورها نيز براي کارآفريني، کارآفرينان و شکل گيري کسب وکارهاي نوآورانه اهميت خاصي قائل شوند. اين امر بيش از هر چيز، حيطه آموزش را تحت تاثير قرار داده و منجر به اين شده است که به تدريج، دانشگاه ها تغيير نقش داده و به سوي کارآفريني روي آورند. از اين رو تحقيق حاضر با هدف بررسي عوامل تاثيرگذار بر آمادگي دانشگاه ها براي تبديل شدن به دانشگاهي با ويژگي هاي کارآفرينانه انجام شده است. جامعه آماري اين تحقيق، مديران دانشگاه فردوسي مشهد به تعداد 151 نفر مي باشد.طبق جدول مورگان تعداد 114 نفر به طور تصادفي انتخاب شدند. پس از اطمينان از روايي و پايايي، اين پرسشنامه به صورت حضوري بين اعضاي جامعه توزيع گرديد و در نهايت 120 پرسشنامه قابل استفاده برگشت داده شد. تجزيه وتحليل اطلاعات نيز به کمک روش مدل سازي معادلات ساختاري و نرم افزار ليزرل صورت پذيرفت. نتايج نشان داد تمام عوامل مورد بررسي در اين تحقيق يعني ساختار کارآفرينانه، فرهنگ کارآفرينانه، راهبرد کارآفرينانه، مديريت کارآفرينانه و ارتباط دانشگاه با صنعت، از عوامل تاثيرگذار بر آمادگي دانشگاه ها براي تبديل شدن به دانشگاهي با ويژگي هاي کارآفرينانه هستند. علاوه بر اين نشان داده شد که از بين عوامل مورد بررسي، عامل ساختار کارآفرينانه بالاترين ميزان تاثير را بر آمادگي دانشگاه فردوسي مشهد براي تبديل شدن به دانشگاهي با ويژگي هاي کارآفرينانه دارد.