بررسي تطبيقي معماري پايدار و مطابقت آن با معماري بومي خانه هاي سنتي در شهر ايراني- اسلامي

ارزش هاي بومي و منطقه اي نزد صاحب نظران و هنرمندان بسيار پراهميت تر از آن است که بتوانند علاقه فزاينده به جهاني شدن را در آن ها ايجاد کند. معماري پايدار که در بناهاي سنتي ايران وجود دارد، با شاخصه هايي چون توجه به ويژگي هاي اقليمي، عوامل اقتصادي، عوامل اجتماعي- فرهنگي عجين مي باشد.در معماري سنتي ايران ساختمان بر اساس فرهنگ و هويت قومي ايراني شکل گرفته است و هيچگاه نوع پلان بر خلاف باورهاي ديني و عقيده اي پايه گذاري نشده اند. در گذر زمان به خاطر ناملايمات اجتماعي و دور شدن جوامع از ارزش هاي اجتماعي خودي و بومي، معماري هاي ديگري حاکم شدند. که سرتاسر مشکل بودند، جوامع در جستجوي علت و راه حل براي آن مشکلات بحث پايداري و معماري پايدار را پيشنهاد کرده اند. چه بسا که معماري بومي مصاديق بارز و دل نشيني براي معماري پايدار باشد. هدف تحقيق حاضر اين است که اصول معماري بومي که با مولفه هاي معماري پايدار تطبيق دارد و شيوه هاي احياء و دوباره به کارگيري آن ها تدوين گردد. روش پژوهش اين نوشتار مبتني بر تحليل توصيفي و مطالعات کتابخانه اي است. نتايج به دست آمده از اين پژوهش، با هدف معماري پايدار و استفاده از اين اصول براي رسيدن به خانه اي پايدار است. در آخر به ارائه راه کارهايي مفيد جهت طراحي "معماري پايدار" و "توسعه پايدار" دست يافت.