بررسي سطح ايستابي آب زيرزميني دشت اردبيل

آب هاي زيرزميني منبع بسيار مهمي براي تامين آب مصرفي در بخش هاي کشاورزي، صنعت و شرب دشت اردبيل است. از اين رو، بررسي تغييرات منابع آب زيرزميني در برنامه ريزي و مديريت پايدار اين منابع اهميت فراواني دارد. در اين پژوهش، هدف سطح بندي وضعيت دهستان هاي موجود در دشت اردبيل به لحاظ بحران آب زيرزميني و تغييرات آن طي سال هاي 1360 و 1391 است. بنابراين، از اطلاعات 39 چاه پيزومتري موجود در سطح دشت اردبيل (اخذ شده از سازمان آب منطقه اي) استفاده شد. با استفاده از تکنيک وزن دهي جمعي ساده فازي و روش هاي درون يابي، سطح ايستابي پيزومترها درون يابي و نحوه تغييرات سطح ايستابي آن ها طي اين دو دوره نمايش داده شدند. سپس، نقشه نهايي فازي شده و وزن دار از دو نقشه سال 60 و سال 91 تهيه گرديد. نتايج تحليل، کاهش تقريبا 47 درصدي سطح ايستابي را در سال 1391 نسبت به سال 1360 نشان مي دهد. سرانجام، با استفاده از اطلاعات به دست آمده مي توان گفت که دهستان هاي شرقي، ويلکيج مرکزي و فولادلوي شمالي بيشترين تغييرات را به لحاظ افت سطح آب زيرزميني داشته اند که قسمت شرق و جنوب شرق دشت را شامل مي شوند. همچنين، دهستان هاي شمالي دشت نيز به سمت بحران پيش مي روند که، با توجه به نقشه سطح کشت و تراکم چاه عميق، برداشت بيش از حد از منابع آب زيرزميني را در اين ناحيه مي توان عامل اصلي بحران قلمداد کرد.