پياده سازي يک الگوريتم محيط آگاه در جانمايي شبکه حسگرها به منظور بهينه سازي پوشش در يک محيط شهر هوشمند

در سال هاي اخير، شبکه هاي حسگر بي سيم در کاربردهاي متعددي مورد مطالعه قرار گرفته اند. يکي از مسائل مهم مورد مطالعه در اين شبکه ها، جايابي بهينه حسگرها به منظور دستيابي به بيشينه مقدار پوشش شبکه در ارتباط با کاربرد تعريف شده شبکه حسگر در شهرهاي هوشمند است. اطلاعات متني (CI) حسگرها از جمله مشخصات و وضعيت حسگر در شبکه، نحوه ارتباط بين حسگرها، اطلاعات محيط پيراموني آن ها در جانمايي و انجام ماموريت حسگر و نيز پديده هاي فيزيکي مرتبط با شبکه حسگر در شهرهاي هوشمند که مي توانند موجب اختلال در انجام ماموريت محول شده به شبکه حسگرها شوند، به همراه ارتباطات بين آن ها، از عواملي هستند که مطالعه آن ها به جايابي بهينه شبکه هاي حسگر منجر مي شود. پيچيدگي محيط مورد سنجش توسط حسگرها، با وجود موانع گوناگون، ممکن است به عدم پوشش مناطق مختلف در شبکه هاي حسگر منجر شود. از اين رو، يک مسئله اساسي در يک شبکه حسگر، بهينه سازي پوشش مکاني آن است. در گذشته، چندين الگوريتم بهينه سازي محلي و سراسري توسعه يافته در اين رابطه، به کار گرفته مي شدند. در اين مقاله، براي بهينه سازي جانمايي شبکه حسگرها از يک الگوريتم محيط آگاه با مزيت درنظرگرفتن انواع مختلف اطلاعات متني يا محيطي و بر اساس کاربردهاي خاص شبکه، به صورت مستقل از هر CI، استفاده شده است. درنهايت، نتايج به دست آمده در آزمايش انواع مختلف CI، بيانگر کارآمدي الگوريتم پيشنهادي در جانمايي بهينه سنسورها با استفاده از جنبه هاي مختلف اطلاعات متني است.