بررسي کارآيي روش رديابي پرتو سه بعدي در کاهش اثر لايه وردسپهر در تعيين موقعيت مطلق دقيق

در اين مقاله به بررسي ميزان کارآيي روش نوين رديابي پرتو سه بعدي (3D Ray tracing) در تصحيح اثر وردسپهر (Troposphere) در تعيين موقعيت مطلق دقيق با استفاده از سيستم هاي تعيين موقعيت جهاني (Global Positioning System: GPS) پرداخته شده است. بدين منظور با انتخاب دو ايستگاه تبريز و ابرکوه در کشور ايران و استفاده از داده هاي هواشناسي ERA-Interim و مشاهدات فاز (Phase) و کد (Code) ايستگاه هاي GPS، تصحيحات وردسپهري با استفاده از روش رديابي پرتو سه بعدي، رديابي پرتو دو بعدي (2D Ray tracing) و مدل سستامينن (Saastamoinen) محاسبه شد. در ادامه تصحيحات وردسپهري به دست آمده از روش هاي فوق بر مشاهدات GPS اعمال شده و تعيين موقعيت در اين سه حالت انجام گرفت. يک بار نيز با استفاده از نرم افزار Bernese موقعيت دو ايستگاه ابرکوه و تبريز با مجهول در نظر گرفتن تاخير مربوط به لايه وردسپهر تعيين شد. معيار قرار دادن موقعيت محاسبه شده از نرم افزار Bernese و مقايسه آن با موقعيت به دست آمده از سه روش فوق، نشان دهنده اين است که موقعيت به دست آمده از روش رديابي پرتو سه بعدي در ايستگاه تبريز به اندازه 0.017 متر دقيق تر از موقعيت به دست آمده از روش رديابي پرتو دو بعدي است و همچنين 0.049 متر دقيق تر از موقعيت به دست آمده در حالت استفاده از مدل سستامينن مي باشد. در عين حال در ايستگاه ابرکوه نتايج سه روش تفاوت چنداني ندارند. اين موضوع را مي توان به تغييرات و اندازه بيشتر بخارآب در ايستگاه تبريز و در نتيجه اهميت استفاده از روش هاي نوين و دقيق تصحيح خطاي وردسپهري در اين گونه مناطق نسبت داد.