بررسي نحوه مراقبت از خود بيماران ديابتي نوع I مراجعه كننده به كلينيكهاي ديابت استان سمنان، 78-1377

سابقه و هدف: با توجه به شيوع و روند رو به افزايش ديابت و اهميت نحوه مراقبت هاي از خود و عوارض شناخته شده عدم مراقبت از خود، اين تحقيق روي بيماران ديابتي نوع I مراجعه كننده به كلينيكهاي ديابت استان سمنان درسال 78-1377 انجام گرفت.
مواد و روشها: تحقيق به روش توصيفي روي كليه افراد تحت مراقبت كه سن بيش از 14 سال داشته و هيچكدام به زخم ناشي از ديابت و يا بيماري مزمن ديگري كه نيازمند پيروي از رژيم غذايي خاص باشد مبتلا نبوده و از لحاظ جسمي و روحي قادر به شركت در پژوهش بودند، انجام گرديد. خصوصيات فردي بيماران، مشخصات بيماري و دوره درمان و نحوه مراقبت از خود در زمينه نحوه تزريق انسولين، مراقبت از پا و الگوي مواد غذايي توسط يك فرم اطلاعاتي بررسي و با توجه به امتيازات آنها در سه گروه مطلوب (خوب)، متوسط و ضعيف طبقه بندي گرديد. پايايي و روايي ابزار گردآوري داده به روش اعتبار محتوي و آزمون مجدد با استفاده از تجزيه و تحليل موردي براي پرسشنامه و مشاهده همزمان با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون در مورد چك ليست نحوه مراقبت از خود تاييد گرديد.
يافته ها: تحقيق روي تعداد 36 بيمار واجد شرايط (41.7% مرد و 58.3% زن) با ميانگين سني 28.4±7.9 سال، كه مدت 8.5±4.8 سال از ابتلا به بيماري آنها گذشته بود، انجام گرديد. مراقبت مطلوب، 57.1 درصد در زمينه تزريق يك نوع انسولين، 53.3 درصد در زمينه تزريق دو نوع انسولين، 55.6 درصد در مورد مراقبت از پا و 47.2 در زمينه انرژي روزانه وجود داشت.
نتيجه گيري و توصيه ها: به طور كلي نحوه مراقبت مطلوب در بيماران ديابتي مورد مطالعه به ويژه در زمينه الگوي مصرف موادغذايي در سطح پاييني مي باشد، لذا با توجه به عوارض شناخته شده ناشي از مراقبت كم از خود دراين بيماران تحقيق تحليلي براي شناخت علل و تحقيق تجربي بمنظور بررسي بهترين مداخله براي ارتقاي نحوه مراقبت از خود در بيماران ديابتي، توصيه مي گردد.