بررسي تغييرات کيفي آب هاي زيرزميني واقع در رسوبات کواترنري دشت اروميه

در پژوهش حاضر به بررسي و تجزيه و تحليل کيفيت آب هاي زيرزميني دشت اروميه طي سال هاي 1380 و 1393 پرداخته شده است. هدف عمده و اصلي در اين پژوهش، بررسي تغييرات زماني و مکاني کيفيت آب هاي زيرزميني دشت اروميه، تهيه نقشه پهنه بندي عناصر براي دوره زماني موردمطالعه و مقايسه ميزان عناصر موجود در آب هاي منطقه با استانداردهاي موجود است. آمار و دادهاي هواشناسي و همچنين کيفيت آب هاي زيرزميني دشت اروميه، به تعداد 20 چاه نمونه (1380-1393)، از مهم ترين داده هاي اين تحقيق به شمار مي روند. نقشه هاي توپوگرافي 25000 و نقشه هاي زمين شناسي 100000 و نرم افزارهاي GIS مهم ترين ابزار کار به شمار مي روند. روش تجزيه وتحليل مبتني بر روش هاي زمين آماري و تحليل نمودارهاي ويلکوکس، پايپر و شولر است. نتايج نشان مي دهد در سال 1380 حداکثر گسترش کلرايد در بخش مرکزي دشت ولي در سال 1393 مقادير حداکثر به شرق دشت يعني به سمت درياچه اروميه گسترش پيداکرده است. سديم در سال 1380 در شمال و مرکز و تا حدي جنوب بالاست ولي در سال 1393 اين مقادير در شرق و شمال شرق زياد است. مقادير يون کلسيم نيز در سال 1393 نسبت به سال 1380 در شرق دشت افزايش پيداکرده است. يون بيکربنات در سال 1380 به ميزان حداکثر 9.2 در غرب ديده مي شود در حالي اين ميزان در سال 1393 به 10.2 و نيمه شرقي افزايش پيداکرده است. حداکثر هدايت الکتريک آب هاي زيرزميني دشت اروميه در سال 1380 در حدود 1656 ميکروموس در سانتيمتر و در مرکز و شمال غرب دشت قرار دارند. درحالي که در سال 1393 اين ميزان 2300 واحد شده و بيشتر در شرق دشت اروميه مشاهده مي شود. ميزان سختي کل آب نيز از بخش مرکزي در سال 1380 به بخش شرقي دشت در سال 1393 منتقل شده است. به طورکلي اغلب عناصر در طي دوره مطالعاتي به لحاظ زماني و مکاني دچار تغييرات شده اند. ضمن اينکه باوجود شرايط خاص در منطقه، آب هاي زيرزميني به لحاظ مصارف سه گانه به ويژه در بخش شرب، از کيفيت مناسبي برخوردار است.