نتايج درمان جداشدگي شبكيه به روش بدون درناژ در بيمارستان خليلي شيراز

مقدمه: جراحي بدون درناژ شبکيه يکي از ساده ترين و در عين حال از روش هاي موفق درمان جداشدگي رگماتوژن شبکيه (RRD) مي باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي نتايج و موفقيت آناتوميک و فانکشنال اين روش جراحي در بيماران مبتلا به جداشدگي رگماتوژن شبکيه در بيمارستان خليلي شيراز مي باشد.
روش کار: 30 چشم از 30 بيمار (سن 70-9 سال) با جداشدگي رگماتوژن شبکيه تحت عمل بدون درناژ شبکيه قرار گرفتند و بمدت 6 ماه پيگيري شدند. پس از لوکاليزه کردن سوراخ هاي شبکيه، باکل سگمنتال با يا بدون باند و بدون درناژ مايع زير شبکيه (SRF) گذاشته شد و جهت اتصال کوريورتينال از کرايو در اطراف سوراخها استفاده شد.
نتايج: در 28 چشم (93%)، مايع زير شبکيه در طول يک هفته پس از عمل جذب شد. در 2 چشم، شبکيه همچنان جداشدگي خود را حفظ کرد که به علت اشکالات تکنيکي (عدم کفايت باکل يا سوراخ خارج از باکل) بود. مواردي از خونريزي زير شبکيه و incarceration رتين ديده نشد. در 5 چشم (16.6%) شبکيه 1-3 ماه پس از عمل مجددا جدا شد که علت آن پيدايش سوراخ جديد شبکيه در 3 مورد (9.9%) Proliferative Vitreoretinopathy (PVR) در 2 مورد ديگر (6.6%) بود. در مجموع 7 مورد تحت عمل مجدد قرار گرفتند (2 مورد جراحي ساده شبکيه و 5 مورد ويترکتومي عميق) و نهايتا در 2 مورد شبکيه جدا باقي ماند.
نتيجه گيري: در مواردي که کشش شديد ويتره وجود ندارد يا ناچيز است و سوراخ منفرد قابل دسترسي در شبکيه ديده مي شود، نتايج اين روش جراحي از نظر آناتوميک و فانکشنال قابل توجه است.