تاثير تحولات «ميدان» نشر بر «عادت واره» مترجمان ادبي از 1320 تا 1345

مقطع تاريخي بين 1320 تا 1345 به لحاظ افت و خيزهاي سياسي و ظهور گرايش هاي فکري متنوع در تاريخ معاصر ايران بسيار حائز اهميت است. در اين مسير، مترجمان نيز به مثابه عاملان اجتماعي که با بافت اجتماعي اين دوره پيوند محکمي داشته اند، از اين افت و خيزها و گرايش هاي فکري تاثير پذيرفته يا بر آن ها تاثيرگذاشته اند. پژوهش حاضر بر آن است تا رابطه بين رفتار مترجمان و ساختارهاي اجتماعي فرهنگي حاکم بر آنان را در قالب نظريه جامعه شناسي توليدات فرهنگي بررسي نمايد. به اين منظور، با استفاده از دو مفهوم اصلي عادت واره و ميدان در اين نظريه، سير تحول نشر کتاب در ايران و نقش مترجمان در اين سير مورد مطالعه قرار مي گيرد و به فراخور مطالب گردآوري شده تاثير صنعت نشر بر شکل گيري عادت واره مترجمان نيز بررسي مي شود. در نهايت، چنين به نظر مي رسد که هرچه ميدان قدرت و به تبع آن ميدان توليدات فرهنگي زمينه را براي ظهور ميدان نشر به شکل يک ميدان مستقل و سلسله مراتبي بيشتر فراهم کنند، تاثيرگذاري اين ميدان بر عادت واره مترجمان بيشتر مي شود.