ارائه و حل مدل مساله زمانبندي زنجيره بحراني پروژه با در نظر گرفتن بافر تغذيه

در سال هاي اخير تحقيقات گسترده اي در زمينه زمانبندي پروژه صورت گرفته است. در حيطه زمانبندي پروژه همواره عدم قطعيت هايي وجود دارد که باعث انحراف برنامه واقعي از برنامه زمانبندي مي گردد. يکي از راه حل هاي مواجهه با اين عدم قطعيت استفاده از روش زنجيره بحراني در زمانبندي پروژه است. اين روش که برآمده از تئوري محدوديت هاست، روشي نوين در کنترل پروژه است. در تحقيق حاضر سعي در استفاده از اصول زنجيره بحراني در زمانبندي پروژه تحت محدوديت منابع است. مهمترين نوآوري صورت گرفته در اين تحقيق، ارائه مدل مساله زمانبندي زنجيره بحراني پروژه با در نظر گرفتن بافر تغذيه و استفاده از شناوري به عنوان مکملي براي بافر تغذيه است. براي اين کار ابتدا مدل زمانبندي پروژه تحت محدوديت منابع و با رويکرد زنجيره بحراني نوشته شده و قابليت اطمينان آن با استفاده از نرم افزار لينگو سنجيده شده است. در گام بعدي الگوريتم حل اين مدل با استفاده از الگوريتم ژنتيک توسعه داده شده و در نهايت نمونه مسائل مختلفي مورد آزمايش قرار گرفته است. نتايج به دست آمده از اين تحقيق کارايي الگوريتم ژنتيک ارائه شده را نشان داده است.