تاثير سختي قطعه کار و پارامترهاي برشي بر زبري سطح در سخت تراشي خشک فولاد ابزار سردکار X210Cr12

ماشين کاري فولادهاي سخت ويژگي ها و مشکلات خاص خود را دارد. با توجه به پيشرفت هاي اخير در بکارگيري ابزارهاي برشي جديد، امکان براده برداري از فولادهاي سخت شده بوسيله فرآيندهايي چون تراش کاري و فرزکاري بوجود آمده است و امکان جايگزين کردن تراش کاري سخت به جاي برخي از فرآيندهاي سنگ زني وجود دارد. به عمليات تراش کاري روي قطعه کارهايي با سختي بالاي 45 راکول سي، سخت تراشي گفته مي شود. هدف از اين تحقيق، بررسي اثر سختي قطعه کار و پارامترهاي سرعت برشي و نرخ پيشروي بر زبري سطح در عمليات سخت تراشي فولاد ابزار سردکار X210Cr12 يا SPK در حالت خشک است. بدين منظور، قطعه کارهايي از جنس فولاد X210Cr12 تحت عمليات حرارتي متفاوت قرار گرفت تا در محدوده سخت تراشي قرار گيرد. سپس اين قطعه کارها با استفاده از ابزار برشي سي بي ان با پارامترهاي برشي متفاوت ماشين کاري و از لحاظ زبري سطح مقايسه شد. طراحي آزمايش ها بصورت کامل بوده و در مجموع، 36 آزمايش انجام شده است. طبق نتايج بدست آمده از آزمايش هاي تجربي و آناليز واريانس، نرخ پيشروي %90.4 و سختي قطعه کار %8.3 بر زبري سطح تاثير داشته است. ميزان اثر سرعت برشي بر زبري سطح قطعه کار بسيار ناچيز است. افزايش نرخ پيشروي باعث افزايش زبري سطح شده است. با افزايش سختي قطعه کار تا 50 راکول سي، زبري سطح قطعه کار کاهش و با افزايش سختي از 50 تا 65 راکول سي، زبري سطح افزايش يافته است.