تحليل خصوصيات ساختاري سرمايه اجتماعي در استقرار مديريت اجتماع محور روستايي (مورد مطالعه: شهرستان ريگان، استان کرمان)

مديريت اجتماع محور جوامع روستايي يکي از موضوعات مهم و در اولويت کشور است که باعث تسهيل و کاهش هزينه دوره گذار توسعه در يک منطقه مي شود. بر همين اساس ضروري است تمامي مسوولان مربوطه براي دستيابي به اين مهم در تعامل باشند. در اين ميان تقويت سرمايه اجتماعي و به ويژه خصوصيات ساختاري سرمايه اجتماعي که شامل جنبه هاي قابل لمس تر مفهوم سرمايه اجتماعي است، کنشگران را قادر به ارتباط موثر با يکديگر مي کند. در اين مقاله، ارزيابي خصوصيت ساختاري سرمايه اجتماعي در دو بعد درون و برون گروهي در ميان اعضاي کميته هاي خرد روستايي، براي استقرار مديريت اجتماع محور روستايي در روستاي علي آباد هشتصدمتري که تحت پوشش پروژه توانمندسازي جوامع محلي است، صورت گرفته است. در اين تحقيق با استفاده از پرسش نامه تحليل شبکه و مصاحبه مستقيم، پيوندهاي اعتماد و مشارکت در دو بازه زماني قبل و بعد از اجراي پروژه بررسي شد. نتايج به دست آمده حاکي از آن است که ميزان بسته بودن شبکه و در نيتجه آن سرمايه اجتماعي طي دو مرحله پايش، در دو بعد بررسي شده با افزايش همراه بود. همچنين نتايج حاکي از افزايش ميزان نهادينه شدن، پايداري و سرعت انتقال اعتماد و مشارکت در شبکه بعد از اجراي پروژه بود. بر اين اساس مي توان بيان کرد که اجراي اين پروژه با تقويت هر چه بيشتر سرمايه اجتماعي ضمن اعتمادسازي در شبکه و ايجاد تمايل در بهره برداران به منظور مشارکت، زمينه هاي لازم براي توفيق هر گونه فعاليت مديريتي جامعه محور را فراهم کرده است.