بررسي و نقد مفهوم وحي گزاره اي و غيرگزاره اي در الهيات مسيحي

پديده وحي و تبيين آن يکي از مهم ترين موضوعات در حوزه اديان الهي محسوب مي شود. ماهيت رازگونه و فراطبيعي اين پديده سبب شده است تا رويکردهاي گوناگوني در اين خصوص از سوي انديشمندان ديني مطرح شود. در الهيات مسيحي دو رويکرد کلي گزاره اي و غيرگزاره اي در تبيين وحي وجود دارد. بر اساس رويکرد اول وحي عبارت از مجموعه آگاهي هايي است که در قالب عبارات و گزاره ها آشکار مي شود، در حالي که بر اساس رويکرد دوم پديده وحي نه از سنخ گزاره بلکه به معناي مکاشفه است. در اين مقاله ضمن بررسي، تحليل و نقد هر يک از دو رويکرد، تلاش شده است تا مهم ترين نقص ها و کاستي هاي موجود در هر يک از ديدگاه ها مطرح شود. فروکاهش وحي به ساحت گزاره اي صرف در رويکرد گزاره اي، عدم توجه به مباني انسان شناسي و هستي شناسي و فروکاهش وحي به سطح نازلي از تجربيات بشري در رويکرد غيرگزاره اي و نيز غفلت از مباني زبان شناسي در حوزه زبان دين، برخي از مهم ترين نقص هاي الهيات مسيحي در تبيين پديده وحي هستند.