تاثير منبع کنترل معلم، خودکارآمدي مديريت کلاس و نظم، و خودکارآمدي در تدريس بر جو محيطي کلاس در معلمان دوره ابتدايي

اين پژوهش با هدف تعيين تاثير منبع کنترل معلم، خودکارآمدي مديريت کلاس و نظم و خودکارآمدي در تدريس بر جو محيطي کلاس در معلمان دوره ابتدايي شهرستان هاي اردکان و ميبد انجام شد. اين پژوهش، مطالعه اي توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش را کليه معلمان دوره اول و دوم ابتدايي شهرستان هاي اردکان و ميبد در سال تحصيلي 94-93تشکيل مي دادند که بالغ بر 420 نفر بودند. از اين ميان، با استفاده از نمونه گيري تصادفي ساده 317 نفر براي شرکت در پژوهش انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه کلاس من فريزر (1982)، خودکارآمدي مديريت کلاس ايمر و هيکمن (1991)، مقياس کارآمدي تدريس گيبسون و دمبو (1984)، و منبع کنترل معلم رز و ميدوي (1987)، جمع آوري و با استفاده از تحليل معادلات ساختاري تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد که تمامي مقادير وزن هاي رگرسيوني (بتا) بجز مقدار بتاي بين منبع کنترل و احساس کارآمدي در تدريس معني دار و مدل پيش فرض ارتباط بين متغيرها از برازش خوبي برخوردار است. نتايج تحليل مسير نشان داد که منبع کنترل دروني معلم به طور غيرمستقيم از راه افزايش خودکارآمدي مديريت کلاس و نظم بر جو محيطي کلاس تاثير مثبتي مي گذارد. خودکارآمدي مديريت کلاس و نظم نيز هم به طور مستقيم، و هم به طور غيرمستقيم با تاثير گذاشتن بر احساس کارآمدي معلم در تدريس، بر جو محيطي کلاس تاثير معني داري دارد. بر اساس اين يافته ها مي توان نتيجه گرفت که با افزايش منبع کنترل دروني در معلمان، خصوصا با تاکيد بر مهارت هاي مديريت کلاس و نظم مي توان هم زمينه هاي افزايش خودکارآمدي در تدريس و کنترل کلاس را به وجود آورد و هم جو محيطي کلاس را بهبود بخشيد.