نقش ميراگر اصطکاکي در بهبود عملکرد لرزه اي قابهاي فولادي تا اتصالات صلب و نيمه صلب

با تغيير تدريجي روش طراحي سازه ها از روشهايي که بر پايه مقاومت هستند به روشهايي که بر پايه عملکرد ميباشند، قابهاي ساختماني متداول موجود پاسخگوي ضوابط اين روشها نميباشند و در صورت طراحي اين قابها با ضوابط عملکردي جديد طرح غير اقتصادي خواهد شد. مشکل اساسي انواع قابهاي موجود عدم توازن بين سختي و شکل پذيري در آنهاست. يک سازه براي آنکه در يک زمين لرزه دچار جابه جايي هاي زيادي نشود بايد از سختي کافي برخوردار بوده و براي اينکه انرژي زلزله را به خوبي مستهلک کند بايد شکل پذيري بالايي داشته باشد. هدف از اين تحقيق بررسي عملکرد لرزه اي قابهاي صلب و نيمه صلب و تاثير اضافه نمودن ميراگر اصطکاکي به اين قابها ميباشد. براي اين منظور يک قاب ساختماني به چهار صورت قاب خمشي، قاب خمشي با ميراگر اصطکاکي، قاب نيمه صلب و قاب نيمه صلب با ميراگر اصطکاکي طراحي شد و تحت سه رکورد زلزله قرار گرفت. با بررسي نتايج حاصل از آناليز اين قابها مشخص گرديد که قاب نيمه صلب با ميراگر اصطکاکي بهترين عملکرد را در بين اين چهار قاب ساختماني داشته است. آناليزها نشان داد با استفاده از اتصالات نيمه صلب در قاب خمشي با ميراگر اصطکاکي مقادير حداکثر تغييرمکان طبقه اول و برش پايه به ترتيب 7 و 20 درصد کاهش مي يابند.