گروه درماني مديريت خشم با رويكرد شناختي - رفتاري در نوجوانان موسسه اي

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسي ميزان اثر گروه درماني با رويکرد شناختي - رفتاري مديريت خشم در نوجوانان موسسه اي مي باشد.
روش: اين مطالعه به صورت کارآزمايي باليني با گروه شاهد انجام شد و جمعيت مورد مطالعه آن نوجوانان بي سرپرست بودند که در موسسات تحت پوشش سازمان بهزيستي نگهداري مي شدند. پيش از مداخله درماني و همچنين يک هفته پس از جلسه هشتم، تمامي بيماران با استفاده از پرسشنامه مقياس ارزيابي خشم نوجوانان (AARS) مورد ارزيابي قرار گرفتند. از تعداد 40 نوجوان، 16 نفر به گروه مورد و 24 نفر به گروه شاهد وارد شدند. پيش از مداخله، دو گروه از نظر سن، جنس، مقطع تحصيلي و مقياس هاي سنجش خشم يکسان بودند.
يافته ها: در گروه مورد، گروه درماني مديريت خشم با کاهش مقياس خشم واکنشي به ميزان مرزي معني دار و کاهش غير معني دار آماري در مقياس نمره کلي خشم و خشم ابزاري همراه بود. ميزان تغيير مقياس هاي نمره کلي خشم، خشم ابزاري، خشم واکنشي و کنترل خشم در گروه هاي مورد و شاهد تفاوت معني داري نشان نداد. در گروه مورد، ميزان کاهش خشم واکنشي در دختران به ميزان معني داري بيشتر از پسران بود.
نتيجه گيري: اگر چه احتمالا به دليل حجم کم نمونه، مداخله، در شاخص هاي مورد مطالعه کاهش آماري معني داري نشان نداد، اما اکثر آنها کاهش داشتند. از آنجا که مطالعه حاضر نخستين مطالعه در اين زمينه محسوب مي شود، در مطالعات آتي مي بايست از تجارب آن استفاده شود.