بررسي شاخص هاي کمي، اقتصادي مسکن و پيش بيني ساختار جمعيت، قيمت مسکن و مسکن مورد نياز تا افق 1410 براي شهر تهران

مقدمه و هدف پژوهش: وضعيت شاخص هاي مسکن شهري يکي از شاخص هاي توسعه اقتصادي- اجتماعي در کشورهاي جهان محسوب مي شود، در کشورهاي در حال توسعه و از جمله کشور ايران به دليل وجود نواقص در برنامه ريزي مسکن و همچنين افزايش شتابان شهرنشيني تامين مسکن به عنوان يکي از مسائل حاد در آمده است، دگرگوني هاي شهر تهران در دهه هاي در ابعاد سبب گرديده تا برنامه ريزي مسکن براي آن اهميت دو چندان يابد. هدف اين مقاله بررسي شاخص کمي و اقتصادي مسکن، پيش بيني، نياز و قيمت مسکن در شهر تهران تا افق 1410 مي باشد.
روش پژوهش: روش مورد استفاده در اين پژوهش بر اساس هدف، کاربردي و برمبناي گردآوري داده، توصيفي و تحليلي- کمي مي باشد، جهت جمع آوري اطلاعات از روش کتابخانه اي و اسنادي استفاده شده و در انتها به پيش بيني ساختار جمعيت (روش نمايي)، نياز مسکن (روش هاي انبوهه و شاخص) و قيمت مسکن (روش آريما) در سه سناريوي حداقل، متوسط و حداکثر پرداخته شده است.
يافته ها: يافته هاي تحقيق نشان مي دهد که جمعيت شهر تهران تا افق 1410 به 8537000 تا 9734000 نفر مي رسد، و به 2863000 تا 3534000 واحد مسکوني نياز دارد. همچنين پيش بيني مي شود تا افق مورد نظر متوسط قيمت هر متر مربع مسکن به 6.4 تا 6.8 ميليون تومان خواهد رسيد.
نتيجه گيري: تحليل وضعيت مسکن شهر تهران نشان مي دهد که مطلوبيت شاخص هاي مسکن در بخش کمي بهبود و در بخش اقتصادي تنزل داشته است و براي آينده شهر تهران سناريوي حداقل در بخش رشد جمعيت و سناريوي حداکثر قيمت مسکن محتمل تر به نظر مي رسد.