مقايسه خودتنظيمي انگيزشي و رفتارهاي پرخطر در دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه / بيش فعالي و دانش آموزان عادي

زمينه و هدف: اختلال نقص توجه / بيش فعالي يکي از اختلالاتي مي باشد که توجه بسياري از روان شناسان، روان پزشکان و پژوهشگران را به خود جلب کرده است. از جمله عواملي که مي تواند در تداوم اين اختلال دخيل باشد، تنظيم نامناسب انگيزه ها و رفتارهاي پرخطر است؛ لذا هدف پژوهش حاضر، مقايسه خودتنظيمي انگيزشي و رفتارهاي پرخطر در دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه / بيش فعالي و دانش آموزان عادي است.
روش بررسي: اين پژوهش توصيفي از نوع توصيفي - تحليلي است. جامعه آماري پژوهش حاضر را کليه دانش آموزان پسر مبتلا اختلال نقص توجه / بيش فعالي و دانش آموزان عادي کلاس سوم دبيرستان تشکيل دادند که در سال تحصيلي 94-93 در شهر اردبيل مشغول به تحصيل بودند. نمونه پژوهش به حجم 80 نفر (شامل 40 دانش آموز عادي و 40 دانش آموز مبتلا به اختلال نقص توجه / بيش فعالي) بودند که به صورت نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند، براي جمع آوري داده ها از مقياس خودتنظيمي انگيزشي، مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني، مقياس تشخيصي کوتاه اختلال نقص توجه / بيش فعالي بزرگسالان کانرز و مصاحبه تشخيصي بر اساسDSM-5  استفاده شد.
يافته ها: نتايج تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA) نشان داد که ميانگين نمرات خودتنظيمي انگيزشي (در تمامي مولفه ها) دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه / بيش فعالي به طور معني داري از دانش آموزان عادي کمتر است (P<0.001)؛ همچنين نتايج نشان داد که ميانگين نمرات رفتارهاي پرخطر (در تمامي مولفه ها) دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه / بيش فعالي به طور معني داري از ميانگين نمرات دانش آموزان عادي بيشتر است (P<0.001).
نتيجه گيري: نتايج به دست آمده از اين يافته ها نشانگر اهميت راهبردهاي خودتنظيمي انگيزشي و تنظيم و تعديل اين انگيزه ها در جهت پيشرفت تحصيلي و کاهش رفتارهاي پرخاشگرانه، بي توجهي، حواس پرتي و درنهايت پيشگيري و کاهش رفتارهاي پرخطر در دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه / بيش فعالي است.