بررسي فراواني ريسک فاکتورهاي ماژور و مينور در نوزادان بستري شده به علت زردي

زمينه و هدف: هيپربيلي روبينمي شايعترين علت بستري مجدد نوزادان مي باشد. شناخت عوامل خطر ماژور و مينور زردي در نوزادان به شناسايي سريع تر نوزادان در معرض خطر زردي و پيشگيري از آن کمک مي کند. از اين رو مطالعه حاضر با هدف بررسي ريسک فاکتورهاي ماژور و مينور زردي در نوزادان مبتلا به زردي بستري شده در بيمارستان انجام شد.
روش بررسي: اين مطالعه مقطعي از ارديبهشت 1388 تا خرداد 1394 بر روي 2207 نوزاد ترم سه تا 15 روزه مبتلا به زردي با بيلي روبين بالاي 15 mg/dl در بيمارستان قائم (عج) مشهد انجام شد. پس از تاييد زردي نوزادان بر اساس تشخيص پزشک متخصص اطفال و نتايج آزمايشگاهي، پرسشنامه پژوهشگر ساخته حاوي داده هاي مادر و مشخصات نوزاد تکميل شد.
يافته ها: %61 نوزادان عامل خطر ماژور و %79.5 عامل خطر مينور براي زردي داشتند. عوامل خطر ماژور زردي به ترتيب کاهش وزن قابل توجه (%27.5)، زردي قابل رويت در 24 ساعت اول (%16.3)، سابقه درمان خواهر يا برادر زرد با فتوتراپي و تعويض خون (%14.8)، سن حاملگي 35 تا 36 هفته (%9.9)، ناسازگاري (%9.2) ABO، ناسازگاري (%3.3) RH، کمبود (%3.33) G6PD و عوامل خطر مينور، سن بالاي 25 سال (%51.4)، جنس پسر (%49.7)، سابقه زردي در خواهر يا برادر (%22.3)، نوزاد مادر ديابتي (%1.5) بود. نياز به تعويض خون و بروز عوارض در موارد وجود ريسک فاکتور ماژور آشکارا بيشتر از گروه ديگر بود.
نتيجه گيري: کاهش وزن قابل توجه، زردي قابل رويت در 24 ساعت اول، سابقه درمان خواهر يا برادر زرد با فتوتراپي و تعويض خون، سن حاملگي 35 تا 36 هفته، ناسازگاري ABO، ناسازگاري RH و کمبود G6PD از عمده ترين عوامل خطر بروز زردي در نوزادان بود.