بررسي فاکتورهاي موثر بر تجزيه آفت کش ها پس از توليد

تجزيه آفت کش ها پس از توليد و قبل از مصرف آنها موجب کاهش کارائي و در نتيجه عدم امکان بکارگيري آنها مي شود. انباشت اين سموم در جهان بعنوان يک تهديد بهداشتي و زيست محيطي محسوب مي شود. از اين رو مديريت آفت کش هاي تاريخ منقضي در سراسر جهان امري مهم و ضروري است. اين تحقيق به منظور بررسي امکان بازيافت سموم تاريخ منقضي موجود در انبارهاي شرکت خدمات حمايتي کشاورزي انجام شده است. تست هاي کنترل کيفي نمونه ها بر اساس دستورالعمل هاي فائو، اتحاديه بين المللي شوراي تجزيه شيميايي آفت کش ها و شرکت هاي سازنده آفتکش ها انجام شد. نتايج حاصل بر اساس گروه هاي مختلف آفت کشي، حالت فيزيکي فرمولاسيون آفت کش ها، شرکت هاي توليد کننده، تاريخ توليد آفت کش ها و موقعيت اقليمي انبارها دسته بندي گرديد. تجزيه و تحليل آماري توسط آزمون کاي اسکور جهت تعيين اختلاف بين متغيرهاي مورد مطالعه و آزمون ريسک جهت نشان دادن ريسک نسبي تجزيه شدن با کمک نرم افزار SPSS-18 انجام شد. نتايج نشان داد همبستگي معناداري بين عمر آفت کش هاي توليدي و درصد تجزيه شدن آنها وجود ندارد (P>0.01، n=10، r=0.427). درصد تجزيه در حشره/کنه کش هاي تاريخ منقضي بيشتر از علف کش ها و درصد تجزيه علف کش هاي تاريخ منقضي بيشتر از قارچ کش ها بود. درصد تجزيه آفت کش هايي که در داخل کشور فرموله شده بودند 45% و آفت کش هاي هندي/ چيني 58 % بود. نتايج نشان دادکه آفت کش ها با فرمولاسيون مايع 55% و آفت کش هاي جامد 29% تجزيه شده بودند. همچنين بين چهار منطقه آب و هوايي محل هاي نگهداري آفت کش ها به لحاظ تجزيه شدن و ماندگاري رابطه آماري معني داري وجود نداشت (P>0.01).