بررسي تاثير انحراف از سطح بهينه نگهداشت وجه نقد بر ارزش وجه نقد

در پژوهش حاضر به بررسي تاثير انحراف از سطح بهينه نگهداشت وجه نقد بر ارزش وجه نقد پرداخته شده است. نمونه آماري پژوهش شامل101 شرکت است که در طي دوره زماني 1388 لغايت 1392 انتخاب شده است. در اين پژوهش با استفاده از داده هاي ترکيبي و روش حداقل مربعات تعميم يافته به بررسي فرضيه هاي تحقيق پرداخته شد. نتايج تحقيق حاکي از آن است که ارزش يک ريال وجوه نقد تحصيل شده در نزد سهامداران در شرکت هايي که سطح نگهداشت وجوه نقد آنها از سطح بهينه وجه نقد کمتر است بيشتر از شرکت هايي است که سطح نگهداشت وجوه نقد آنها از سطح بهينه وجه نقد بيشتر است. همچنين نتايج تحقيق مويد آن است که ارزش وجه نقد در شرکت هايي با نگهداشت وجه نقد بيشتر از سطح بهينه، کمتر از ارزش اسمي يک ريال و در شرکت هايي با نگهداشت وجه نقد کمتر از سطح بهينه، بيشتر از ارزش اسمي يک ريال است.