بررسي نقش گلايسين بتائين در افزايش مقاومت به خشکي گياه سورگم (.Sorghum bicolor L) در شرايط مزرعه

گونه هاي گياهي در پاسخ به تنش هاي محيطي اسموليت هاي سازگاري مانند گلايسين بتائين، پرولين و ديگر اسيدهاي آمينه را در سيتوپلاسم سلولي تجمع مي دهند که به واسطه آن فشار اسمزي را تنظيم مي کنند. در اين تحقيق نقش گلايسين بتائين در افزايش مقاومت به خشکي گياه سورگم تحت تيمارهاي مختلف تنش خشکي موردبررسي قرار گرفت. مطالعه حاضر در سال 1391 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه يزد به صورت طرح بلوک کامل تصادفي در سه تکرار انجام شد. تيمار هاي آزمايشي شامل غلظت هاي مختلف گلايسين بتائين (0، 100 و 200 ميلي مولار) در ترکيب با دور آبياري (3، 6، 9 روزه) در نظر گرفته شد. تيمارهاي آبياري بعد از جوانه زني و استقرار بوته هاي سورگم اعمال گرديد. محلول پاشي گلايسين بتائين طي دو مرحله بر روي اندام هاي هوايي گياه صورت گرفت. نتايج اين تحقيق بيان گر آن است که با افزايش غلظت گلايسين بتائين در تيمار آبياري 9 روزه، ميزان قند هاي محلول در گياه سورگم به طور معني داري در مقايسه با شاهد افزايش يافت. در دور آبياري 6 روز، با مصرف 200 ميلي مولار گلايسين بتائين، ميزان پرولين نسبت به شاهد افزايش معني داري را نشان داد. همچنين با افزايش شدت خشکي ميزان پرولين در برگ هاي سورگم کاهش يافت. کاربرد گلايسين بتائين در تيمار 3 روزه آبياري تاثيري در افزايش وزن تر و خشک گياه سورگم نداشت، اما استفاده از گلايسين بتائين در تيمارهاي 6 و 9 روزه آبياري باعث افزايش وزن سورگم نسبت به تيمار عدم مصرف اين ماده شد. به طورکلي نتايج اين تحقيق نشان دهنده نقش مثبت گلايسين بتائين در کاهش اثرات کم آبياري در گياه سورگم مي باشد.