رهيافتي فازي براي بهينه سازي زماني تعميرات اساسي دروگر نيشکر با استفاده از روش شبکه اي گرت

در اين تحقيق، مساله زمان بندي تعميرات اساسي دروگر نيشکر به لحاظ محدوديت در دسترس نبودن ماشين ها در دوره هاي زماني از قبل مشخص شده، و با هدف کاهش زمان انجام کارها مورد بررسي قرار گرفت. شبکه گرت فازي با استفاده از قابليت هاي بالاي گرت در برنامه ريزي و استفاده از منطق فازي در بيان عدم قطعيت ها، ابزاري مناسب براي زمان بندي تعميرات اساسي دروگرهاي نيشکر شرکت کشت و صنعت اميرکبير است. اطلاعات مورد نياز از طريق گزارش هاو آمار دفنر فني تجهيزات مکانيکي و نظرات کارشناسان واحدهاي تعميراتي کشت و صنعت گردآوري شد. با جمع آوري اطلاعات لازم، فعاليت ها تعيين و شبکه گرت ترسيم شده و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. زمان اتمام تعميرات اساسي دروگر نيشکر به صورت زمان هاي خوش بينانه، محتمل و بدبينانه با استفاده از روش گرت فازي (1513.65، 1097.36، 685.62) نفر-ساعت بدست آمد. حد پايين و حد بالا براي سطح ريسک (a=0.5) به ترتيب برابر 891.49 و 1305.50 نفر-ساعت است. همچنين نتايج حاصل از بررسي روند مدت زمان واقعي انجام تعميرات اساسي نشان مي دهد که 20.29 درصد از زمان هاي واقعي تکميل تعميرات اساسي دروگرهاي نيشکر، خارج از زمان فازي برآورد شده مي باشد. لذا روش گرت فازي اين امکان را در اختيار مدير واحد تعميرات قرار مي دهد تا با برنامه ريزي صحيح و کاهش دلايل تاخير در عمليات، هزينه هاي از دست دادن زمان را کاهش دهد و زمان تکميل عمليات را در بازه زماني بهينه مديريت نمايد.