بازتاب سيماي قرآني سليمان نبي (ع) در مثنوي مولوي با تکيه بر تلميح

حضرت سليمان عليه السلام يکي از ستارگان آسمان نبوت و چهارمين پسر داوود (ع) از "بت شبع" است. "ناتان نبي" او را به فرمان خدا، "سليمان" يعني پر از سلامت ناميد زيرا هنگام سلطنت و حکومت او دوران صلح و آرامش بود. نام ديگر وي "يديديا" يعني محبوب خداست. نام اين پيامبر بزرگوار هفده بار در قرآن مجيد مذکور است. حضرت سليمان عليه السلام، فرزند و جانشين حضرت داوود عليه السلام و از انبياي بزرگ الهي در ميان قوم بني اسرائيل بوده است. وي همانند پدرش علاوه بر مقام نبوت، حکومت و سلطنت نيز داشته است. داستان زندگي آن حضرت، بارها در آثار شاعران و نويسندگان ايراني مطرح شده که از مهم ترين آنها مي توان به مثنوي مولوي اشاره کرد. در پژوهش حاضر ابتدا اجمالا تلميح و ويژگي هاي آن بيان مي شود وسپس چهره ي حضرت سليمان (ع) به طور مختصر معرفي و بعد از آن به مباحثي همچون تسلط آن حضرت بر شياطين و جنيان، منطق الطير، تسخير باد، حکومت و در نهايت مرگ آن حضرت پرداخته مي شود. همچنين اشارات قرآني و تاريخي در باب آنها بيان و بازتاب اين اشارات نيز در مثنوي مولوي نمايانده مي شود.