تاثير واقعيت درماني بر کاهش سهل انگاري تحصيلي دانش آموزان

سهل انگاري تحصيلي يکي از مشکلات شايع و از موانع مهم پيشرفت تحصيلي دانش آموزان به شمار مي رود، به طوري که در مطالعات مختلف نشان داده شده است که 50 تا 95 درصد افراد در انجام تکاليف درسي سهل انگاري مي کنند. عليرغم مشکلات و پيامدهاي منفي که سهل انگاري تحصيلي دربردارد، تلاش هاي مداخله اي اندکي در جهت مقابله با آن به انجام رسيده است و دامنه گزينه هاي مداخله اي در دسترس متخصصان مشاوره بسيار محدود مي باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير يک گزينه مداخله اي، يعني واقعيت درماني بر کاهش سهل انگاري تحصيلي بوده است. براي تحقق اين هدف، از بين دانش آموزان پسر پايه اول دبيرستان با ميزان بالاي سهل انگاري تحصيلي که در مطالعه مقدماتي شناسائي شده بودند60 نفر به طور تصادفي انتخاب، و در گروه هاي کنترل و آزمايش گمارده شدند. گروه آزمايش در معرض مداخله واقعيت درماني که بر اساس رويه WDEP انجام شد قرار گرفت، اما گروه کنترل مداخله اي دريافت نکرد. نتايج:تجزيه و تحليل داده ها و مقايسه ميانگين اختلاف نمرات پيش آزمون و پس آزمون دو گروه با استفاده از آزمون t گروه هاي مستقل نشان داد که نمرات سهل انگاري تحصيلي گروه آزمايش به طور معناداري بيشتر از نمرات گروه کنترل کاهش يافته است. اين يافته حاکي از اين است که واقعيت درماني را مي توان به عنوان يک گزينه جدي مداخله اي براي کاهش سهل انگاري تحصيلي به کار بست. نهايتا، تلويحات يافته ها براي معلمان و والدين مورد بحث قرار گرفته است.