استفاده از روش هاي آماري رگرسيون دو و چند متغيره در پهنه بندي خطر زمين لغزش (مطالعه موردي: حوزه آبخيز شمال تهران)

در طي سال هاي اخير، وقوع زمين لغزش در نقاط مختلف و به دلايل گوناگون نظير تغيير در نوع استفاده از زمين و احداث جاده روبه فزوني يافته است. به اين دليل، بررسي و تحقيق و تفحص در رابطه با اين پديده و ارزيابي عوامل ايجاد و شناسايي مناطق حساس به منظور پيشگيري و جلوگيري از خسارات احتمالي آن امري ضروري مي باشد. بدين منظور تحقيق فوق در حوزه آبخيز شمال تهران با مساحت حدود 42.14 کيلومتر مربع به انجام رسيده است. به منظور پهنه بندي خطر زمين لغزش در منطقه مورد نظر با استفاده از دو روش رگرسيون دو متغيره و چند متغيره در ابتدا پس از بررسي هاي ميداني، 9 عامل شيب، جهت، ارتفاع، فاصله از گسل، سنگ شناسي، فاصله از آبراهه، فاصله از جاده، بارندگي، کاربري اراضي در منطقه به عنوان عوامل موثر در وقوع زمين لغزش ها مورد شناسايي قرار گرفتند و سپس لايه هاي اطلاعاتي مربوطه در محيط نرم افزاري ArcGIS تهيه و بر اساس هر روش نقشه پهنه بندي خطر زمين لغزش تهيه گرديد و براي ارزيابي روش ها با نقشه پراکنش زمين لغزش مقايسه گرديدند. نتايج نشان داد که در روش رگرسيون دو متغيره، وقوع زمين لغزش با معيارهاي فاصله از جاده، شيب، فاصله از گسل، طبقات بارندگي و سنگ شناسي رابطه معني داري دارد که ميزان آنها به ترتيب 0.51، 0.31، 0.167، 0.33، 0.10 مي باشد. ضريب تبيين بدست آمده در روش چند متغيره برابر با 0.65 بود که تمامي عوامل در سطح 0.99 معني دار بوده اند.با توجه به آنکه دقت نتايج براي روش دو متغيره 0.89 و براي روش رگرسيون چند متغيره برابر با 0.92 بوده مي توان روش رگرسيون چند متغيره را روش مناسب تري تشخيص داد.