بررسي رابطه بين سلامت معنوي با افسردگي در سالمندان

مقدمه: سلامت معنوي، يكي از ابعاد مهم سلامت در انسان محسوب مي شود. به طور كلي سلامت معنوي با ويژگي هاي ثبات در زندگي، هماهنگي، احساس ارتباط نزديك با خويشتن، خدا، جامعه و محيط مشخص مي شود. سلامت معنوي در دوران سالمندي كه افراد بسيار آسيب پذير و حساس هستند بسيار مهم و كليدي است. هدف از انجام اين مطالعه تعيين رابطه سلامت معنوي با افسردگي در سالمندان بازنشسته صنعت نفت اهواز مي باشد.
مواد و روش ها: اين پژوهش به صورت مقطعي و از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري سالمندان بازنشسته صنعت اهواز بودند كه 200 سالمند با استفاده از نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي سنجش سلامت معنوي از پرسش نامه سلامت معنوي(SWB)  و براي افسردگي از پرسش نامه افسردگي(GDS)  استفاده شد. نتايج به روش تحليل واريانس چند متغيره و رگرسيون و با استفاده از نرم افزار SPSS vol.16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته هاي پژوهش: نتايج نشان داد كه ميانگين سني در اين مطالعه 4±65 سال بود. از نظر تحصيلات بيشترين فراواني در گروه كمتر از ديپلم با 44 درصد ديده شد. ميانگين نمره سلامت معنوي 13.8± 105 و افسردگي 4.2 ±4.3.5 بود. سلامت معنوي اكثر شركت كنندگان در سطح بالا (54.36 درصد)، سپس در سطح متوسط (45.53) بود. بين سلامت معنوي و افسردگي سالمندان رابطه منفي معني داري وجود دارد (P=<0.0001).
بحث و نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد در دوران سالمندي بين افسردگي و سلامت معنوي ارتباط معني داري وجود دارد و اگاهي دادن نسبت به سلامت معنوي در كاهش مشكلات روحي- رواني مي تواند كمك كننده باشد.