مقايسه ميزان ماندگاري در درمان در سه روش درمان نگهدارنده با متادون، تنتور اپيوم و بوپره نورفين در بيماران مراكز ترك اعتياد

زمينه و هدف: بر طبق گزارش ستاد مبارزه با مواد مخدر ايران، در حال حاضر در ايران 657 هزار بيمار وابسته به مواد، تحت درمان نگهدارنده مي باشند. هدف از اين مطالعه مقايسه ميزان ماندگاري درمان در سه روش درمان نگهدارنده با متادون، تنتور اپيوم و بوپره نورفين در بيماران مراكز ترك اعتياد شيروان مي باشد. لازم به ذكر است كه درمان با تنتور اپيوم تنها در ايران انجام مي شود و سنجش ميزان موفقيت در اين روش از موضوعات چالش برانگيز مي باشد.
مواد و روش كار: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي- تحليلي از نوع مقطعي مي باشد. جامعه مورد پژوهش تمام بيماران فعال و خارج شده از درمان در سال 1394 در 6 مركز خصوصي و دولتي درمان اعتياد شهرستان شيروان مي باشد. اين مطالعه به صورت نمونه گيري در دسترس و با همكاري روانشناسان مراكز انجام شد و اطلاعات لازم از طريق مصاحبه و تكميل چك ليست گردآوري گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و براي مقايسه ارتباط بين متغيرهاي كيفي از آزمون كاي دو استفاده شد.
يافته ها: ميزان ماندگاري در درمان با متادون 84.5% و در بوپره نورفين معادل 71.8% و در اپيوم معادل 90.1% مي باشد. بين سه روش درماني اختلاف معناداري مشاهده شد به صورتي كه درمان با تنتور اپيوم بالاترين ميزان ماندگاري را داشت.
نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان داد كه ميزان ماندگاري در درمان با تنتور اپيوم بالاتر از دو روش ديگر مي باشد. اگر به اهداف برنامه كاهش آسيب تمركز داشته باشيم، اين نتايج نشان مي دهد كه درمان با تنتور اپيوم، با وجود ادامه مصرف ترياك مي تواند ميزان آسيبهاي اجتماعي اعتياد را به طور چشم گيري كاهش دهد.