اين تحقيق به منظور سنجش اثر نوع تنظيم کننده هاي رشد و برهمکنش آن ها بر پينه زايي و باززايي به ليمو (Lippia citriodora)، در محيط کشت موراشيگ و اسکوگ (MS) صورت گرفت. آزمايش پينه زايي با ريزنمونه هاي برگ و ساقه به صورت فاکتوريل در قالب طرح کاملا تصادفي انجام شد. آزمايش باززايي نيز در قالب طرح کاملا تصادفي صورت گرفت. براي بررسي پينه زايي، هورمون2، 4- دي در ترکيب با BAP و در ترکيب با هورمون NAA مورد استفاده قرار گرفت. براي بررسي کالوس زايي، هورمون 2 و-4دي کلروفنوکسي استيک اسيد (2,4-D) در ترکيب با -6 بنزيل آمينو پورين (BAP) و در ترکيب با هورمون نفتالين استيک اسيد (NAA) مورد استفاده قرار گرفت. براي بررسي باززايي نيز هورمون در ترکيب با کاينتين (Kin) و در ترکيب با NAA استفاده گرديد. اثرات اين هورمون ها بر کالوس زايي ريز نمونه برگ نشان داد تيمار با سطح صفر ميلي گرم بر ليتر هورمون NAA و سطح 2 ميلي-گرم در ليتر 2، 4- D بالاترين (97 درصد) ميزان کالوس زايي را داشته اند. بيشترين درصد تشکيل کالوس در ريز نمونه ساقه در تيمار با سطح صفر ميلي گرم در ليتر هورمون NAA و سطح 2.5 ميلي گرم در ليتر 2,4-D (97 درصد) مشاهده شد. در محيط کشت MS بدون هورمون، کالوس زايي براي ريز نمونه هاي برگ و ساقه مشاهده نشد. بالاترين ميزان باززايي جهت توليد اندام هوايي (40 درصد) در تيمار هورموني BAP به ميزان يک ميلي گرم در ليتر و Kin به ميزان 0.05 ميلي گرم در ليتر و بالاترين باززايي جهت ريشه زايي (40 درصد) نيز در ترکيب هورموني NAA به ميزان 0.05 ميلي گرم در ليتر و BAP به ميزان يک ميلي گرم در ليتر مشاهده گرديد. با توجه به نتايج به دست آمده، با استفاده از کشت حاوي هورمون هاي BAP، 2,4-D، NAA و Kin از کشت درون شيشه اي گياه به ليمو مي توان جهت تکثير سريع و آسان اين گياه استفاده کرد.