تاثير تراکم بوته و تعداد و مراحل وجين علف هاي هرز بر عمل کرد دانه ذرت (. Zea mays L) و وزن خشک علف هاي هرز در کرمان

به منظور بررسي تاثير تراکم بوته هاي ذرت و تعداد و مراحل وجين علف هاي هرز بر وزن خشک اين علف ها و عمل کرد دانه ذرت، آزمايشي در سال 1390 در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه شهيد باهنر کرمان به صورت فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي در سه تکرار انجام شد. تيمار وجين علف هاي هرز شامل تعداد و زمان مراحل وجين بود، که در سطوح W₁ ]چهار مرحله وجين (2، 4، 6 و 8 هفته پس از کاشت)[، W₂ ]سه مرحله وجين (2، 4 و 8 هفته پس از کاشت)[، W₃ ]دو مرحله وجين (4 و 8 هفته پس از کاشت)[ و W₄ (عدم وجين علف هاي هرز در طول فصل رشد) تدوين و اجرا گرديد. رقم هاي مورد آزمايش، سينگل کراس 704 (V₁) و ماکسيما (V₂) از گروه FAO₅₈₀ بودند، که تحت دو تراکم (D₁) 70000 و 90000 (D₂) بوته در هکتار کشت شدند. در اين بررسي صفت هائي چون عمل کرد دانه، سطح برگ، وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه، وزن خشک کل ذرت و هم چنين وزن خشک علف هاي هرز اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد که تنها تيمار عدم وجين علف هاي هرز در طول فصل رشد باعث کاهش معني دار عمل کرد دانه شد، و تيمارهاي ديگر تفاوت معني داري با هم نداشتند. بنابراين مي توان گفت که استفاده از تيمار w₃ براي کنترل علف هاي هرز در کرمان مي تواند موثر و اقتصادي باشد. سطح برگ، وزن خشک ساقه و برگ و هم چنين وزن خشک کل ذرت با افزايش مدت زمان تداخل علف هاي هرز کاهش پيدا کردند. تراکم نيز تاثير معني داري بر صفت هاي موردبررسي داشت. افزايش تراکم باعث کاهش وزن خشک علف هاي هرز و هم چنين وزن خشک برگ، ساقه و وزن خشک کل ذرت شد. عمل کرد دانه با افزايش تراکم افزايش پيدا کرد. سطح برگ و هم چنين عمل کرد دانه در رقم ماکسيما نسبت به سينگل کراس 704 بيش تر بود. با توجه به نتايج به دست آمده مي توان گفت که افزايش تراکم، در بهبود توانايي رقابت ذرت با علف هاي هرز موثر است، و عمل کرد دانه ذرت را افزايش مي دهد.