رابطه ساده و چندگانه متغيرهاي فردي و سازماني با دلبستگي شغلي در پرستاران

مقدمه: سازمان هاي بهداشتي-درماني بدون نيروي کارآمد پرستاري نمي توانند به موفقيتي دست يابند، يکي از متغيرهايي که در کارآمدي پرستاران تاثيرگذار است، دلبستگي شغلي است. بنابراين بررسي و شناخت متغيرهاي فردي و سازماني تاثيرگذار بر دلبستگي شغلي، اهميت دارد.
هدف: هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه ساده و چندگانه متغيرهاي فردي و سازماني با دلبستگي شغلي در پرستاران، بوده است.
مواد و روش ها: اين تحقيق از نوع مطالعات همبستگي است که براي اجراي آن از بين پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي شهر اهواز در سال 1393، با استفاده از فرمول کوکران 313 نفر (249 پرستار زن و 64 پرستار مرد) به شيوه نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده به روش سيستماتيک، انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه عدالت سازماني نيهوف و مورمن (1993)، پرسشنامه شخصيتي (1992) چندعاملي نئو (NEO-PI-R) و پرسشنامه دلبستگي شغلي ادواردز و کيلپاتريک (1984) مورد ارزيابي قرار گرفتند. پايايي پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفاي کرونباخ در محدوده 0.62 تا 0.81 به دست آمد. داده ها با تحليل رگرسيون خطي و روش تحليل مسير با استفاده از نرم افزار SPSS-19 و AMOS-20 مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.
يافته ها: يافته ها نشان دادند که ابعاد عدالت سازماني، برون گرايي و وظيفه شناسي قادر به پيش بيني تغييرات مربوط به دلبستگي شغلي آزمودني ها مي باشند. از بين ابعاد عدالت سازماني تنها عدالت رويه اي قادر به پيش بيني برون گرايي و ابعاد عدالت توزيعي و عدالت رويه اي قادر به پيش بيني وظيفه شناسي پرستاران بود. همچنين يافته ها نشان داد که مي توان 32 درصد واريانس متغير دلبستگي شغلي آزمودني ها را از طريق ويژگي هاي فردي برون گرايي و وظيفه شناسي و ابعاد عدالت سازماني تبيين کرد.
نتيجه گيري: به مديران پرستاري پيشنهاد مي شود که با فراهم نمودن عدالت سازماني و همچنين توجه به ويژگي هاي فردي برون گرايي و وظيفه شناسي موجبات افزايش دلبستگي شغلي پرستاران و به تبع آن بهبود عملکرد شغلي آنان و رضايت بيماران را فراهم آورند.