تبيين و اولويت سنجي ابعاد تاثيرگذار جهت تحقق نوسازي مشارکتي در بافت فرسوده شهري (نمونه موردي: محله شهيد خوب بخت تهران)

طولاني شدن فرايند اجرا که به موجب شروع فرايند اقدام با تامين زيرساخت هاي آن بوده، غالبا سبب نارضايتي تدريجي ساکنين از نوسازي بافت محل سکونتشان شده و بدين دليل که هيچ آگاهي و مشارکتي نيز در آن نداشته اند، حمايت خود را از نوسازي حذف کرده و همکاري هاي لازم را مبذول نمي دارند. اين امر سبب شکست يا طولاني تر شدن بسياري از طرح هاي نوسازي و نيز عدم تحقق طرح هاي بعدي شده است. تحقيق حاضر با هدف اولويت سنجي مداخله در بافت فرسوده به منظور مشارکت حداکثري مردم و افزايش رضايت آنان از فرايند اقدام در بافت فرسوده صورت گرفته است.
در اين تحقيق که توصيفي - تحليلي است، با شرح و بسط دو مفهوم بافت فرسوده و مشارکت، مدل تحليلي پژوهش با روش مطالعات اسنادي و کتابخانه اي تدوين شد. سپس با استفاده از مشاهدات ميداني، پرسشنامه بسته و باز و مصاحبه هاي اکتشافي به بررسي ابعادي از مدل تحليلي پرداخته شده است که در فرآيند نوسازي، بيشترين تاثير را بر مشارکت ساکنين در نوسازي بافت فرسوده دارند. پس از بررسي روايي پرسشنامه از طريق سنجش روايي محتوايي و همچنين سنجش پايايي پرسشنامه با استفاده از آلفاي کرونباخ و از طريق آزمون بارتلت و شاخص KMO در سطح بالايي (0. 85) مورد تاييد قرار گرفته است. جهت تعيين حجم نمونه موردي پرسشنامه نيز از جدول گرجسي و مورگان استفاده شده و در نتيجه با توجه به جمعيت ساکنين محله 386 نفر به صورت توزيع تصادفي، مخاطب پژوهش قرار گرفته اند. در نهايت پس از بررسي و تحليل پرسشنامه به روش نظريه داده بنيان، نتايج نشان دهنده آن هستند که به منظور آغاز فرآيند تدوين، طرح و اجراي مداخله در بافت هاي فرسوده شهري به شيوه مشارکتي اولويت با بعد اجتماعي و سپس زيرساختي، کالبدي و کاربري هاي مورد نياز محله است و اقداماتي جهت تحقق اين امر پيشنهاد شده است.