نقش ورزش شناي هوازي بر درد از طريق گيرنده هاي هيستامينرژيک با مدل فرمالين در موش سوري

زمينه و هدف: ورزش هوازي يا کارديو به فعاليت بدني اطلاق مي شود که باعث مصرف اکسيژن بيشتر نسبت به زمان استراحت شده و استقامت قلبي- تنفسي را افزايش دهد. تاثيرات ضددردي از طريق گيرنده هاي متفاوت اعمال مي شود که از جمله آنها گيرنده هاي اوپيوئيدي، هيستامينرژيک و کولينرژيک مي باشند. در اين بررسي، نقش ورزش هوازي بر درد از طريق گيرنده هاي هيستامينرژيک با مدل فرمالين در موش سوري مورد بررسي قرار گرفت.
مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي با استفاده از تست فرمالين در سه گروه کنترل، آزمون يک و دو اثر ضد دردي بررسي شد و با رانيتيدين که يک مهار کننده گيرنده هيستاميني است پاسخ ضد دردي ورزش هوازي و نقش اين گيرنده ها مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور با استفاده از ميانگين شدت درد و آناليز واريانس دو طرفه و اندازه گيري تکرار شونده در هر 5 دقيقه از تست فرمالين که يک تست استاندارد ايجاد کننده درد مي باشد استفاده گرديد.
يافته ها: تزريق زير جلدي فرمالين به کف پاي حيوانات منجر به کاهش معني دار شدت درد در گروهي که ورزش نموده اند، گرديد در حالي که ميانگين شدت درد در گروهي که ابتدا رانيتيدين (مهار کننده گيرنده هاي هيستامين) دريافت نموده اند افزايش يافته که نسبت به گروه کنترل معني دار نمي باشد.
نتيجه گيري: اثرات ضد دردي ايجاد شده بوسيله ورزش ممکن است ناشي از نقش گيرنده هاي هيستاميني در بروز آن باشد.