ارتباط بين شاخص توده بدني مادر با وزن هنگام تولد نوزاد و برخي پيامدهاي بارداري

مقدمه: بر اساس نتايج مطالعات، زياد و يا کم بودن وزن مادر قبل از بارداري با عوارض بارداري و نوزادي همراه است. وزن هنگام تولد نوزاد يکي از مهم ترين شاخص هاي رشد در نوزادان است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين شاخص توده بدني مادر در ابتداي بارداري با برخي پيامدهاي بارداري و وزن هنگام تولد انجام شد.
روش کار: اين مطالعه مقطعي در سال 1392 بر روي 1642 زن باردار مراجعه کننده براي زايمان به بيمارستان ها و زايشگاه هاي 21 شهرستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکي مشهد انجام شد. اطلاعات مادر و نوزاد با استفاده از پرسشنامه و پرونده بيمارستاني جمع آوري شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS (نسخه 19) و آزمون هاي کاي دو و من ويتني انجام شد. ميزان p کمتر از 0.05 معني دار در نظر گرفته شد.
يافته ها: شاخص توده بدني ابتداي بارداري نشان د اد که 119 مادر (%5.6) کاهش وزن، 942 مادر (%44.5) طبيعي، 426 مادر (%20.1) اضافه وزن و 155 مادر (%7.3) چاق بود بودند. ميانگين شاخص توده بدني افراد 23.9±4.2 با حداقل 13.49 و حداکثر 39.06 کيلوگرم بر متر مربع بود. وزن هنگام تولد نوزاد به طور معناداري تحت تاثير شاخص توده بدني مادر در ابتداي بارداري بود. فراواني ماکروزومي نوزاد در مادرهاي چاق به طور معناداري بيشتر بود، همچنين با افزايش شاخص توده بدني مادر در ابتداي بارداري، مرده زايي و سزارين افزايش داشت (P<0.05). زايمان زودرس در مادران چاق و لاغر بيشتر بود. پره اکلامپسي در مادران با شاخص توده بدني غير طبيعي بيش از مادران با وزن طبيعي بود (P£0.05).
نتيجه گيري: غير طبيعي بودن شاخص توده بدني مادر مي تواند منجر به بروز عوارضي در مادر و جنين شود. بنابراين ارزيابي وزن و شاخص توده بدني مادر قبل از بارداري و در اولين مراجعه مادر و ارائه آموزش و مشاوره تغذيه اي و مراقبت هاي لازم، مي تواند در پيشگيري از عوارض ناگوار و تامين سلامت مادر و نوزاد نقش مهمي را ايفا کند.