بررسي مقايسه اي وضعيت ازدواج مجدد و آثار آن در بهداشت رواني همسران شهدا و همسران متوفيان

اين تحقيق در سال 1380 با هدف بررسي مقايسه اي وضعيت ازدواج مجدد در بين همسران شهدا و همسران متوفيان عادي (زنان فاقد شوهر) انجام گرفت. سوال اصلي پژوهش اين بود كه ميزان ازدواج مجدد دربين اين زنان چقدر است؟ عمده ترين دلايل عدم ازدواج آن ها چيست؟ وضعيت و ميزان سازگاري زناشويي در بين آنان چگونه است و سرانجام اين كه ميزان سازگاري زناشويي در بين آنان با چه متغيرهايي ارتباط دارد؟ تحقيق به روش توصيفي و با استفاده از آزمونهاي SCL90، رضايت زناشويي اينريچ و پرسشنامه محقق ساخته انجام شد و درآن، تعداد 450 نفر از زنان فاقد شوهر ( 243نفر از همسران شهدا و 207 نفر از همسران متوفيان عادي) از شهر تهران انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند.
نتايج تحقيق نشان داد كه حدود 24.5 درصد از زنان فاقد همسر ازدواج مجدد داشته اند. از بين 24.5 درصد از زناني كه ازدواج مجدد داشته اند 36 درصد دچار ناسازگاري زناشويي بودند و ازدواج 16 درصد در حال انحلال بود. سن زنان به عنوان تنها متغير مرتبط با ميزان سازگاري شناخته شد و ساير متغيرها همچون شهيد يا متوفي عادي بودن، ميزان تحصيلات، نسبت فاميلي با همسر فعلي و وضعيت ازدواج شوهر فعلي ارتباط معناداري با ميزان سازگاري زناشويي نداشت. عمده ترين دلايل عدم ازدواج مجدد در بين زنان مورد بررسي عبارت بود از نگراني از آينده فرزندان، نداشتن حوصله، عدم نياز نسبت به ازدواج مجدد، نبود مورد مناسب، و وجود تعهد به پيمان قبلي با شهيد يا متوفي. همچنين تحقيق نشان داد كه بيش ترين علايم در بين زنان فاقد همسر در برگيرنده اختلال بدني شكل، وسواس، افسردگي، اضطراب و پارانوييد بود كه اين نسبت ها در بين همسران متوفيان عادي بيش تر از همسران شهدا ديده شد.