بررسي نقش جنسيت در جهت گيري هاي زيست محيطي (مورد مطالعه: شهر اروميه)

زمينه و هدف:در سال هاي اخير، موضوعات زيست محيطي، توجه روزافزوني در محافل علمي و حتي در سطحي وسيع تر يعني سطح جامعه دريافت كرده است. بدين ترتيب، محيط زيست نسبت به گذشته، براي افراد بيش تري در جامعه تبديل به يك موضوع اجتماعي با اهميت شده است. در اين زمينه، نقش جنسيت در جهت گيري هاي زيست محيطي مورد تاكيد قرار گرفته و از ميان نظريه هاي مختلف جامعه شناسي محيط زيست، نظريه اكوفمينسيم ضمن تاكيد بر تفاوت نگرش ها و رفتارهاي زيست محيطي در بين زنان و مردان، معتقد است كه زنان به دلايل مختلف، بيش از مردان داراي نگرش مثبت نسبت به محيط زيست بوده و از محيط زيست حمايت مي كنند.
مقاله حاضر در صدد بررسي اين موضوع اساسي است كه در پرتو نظريه اكوفمينيستي بتواند تفاوت هاي احتمالي ميان نگرش زيست محيطي زنان و مردان را تبيين نمايد.
روش بررسي: در اين تحقيق، نگرش نوين زيست محيطي بر پايه مقياس دانلپ و وان لاير (1978)، مورد سنجش قرار گرفته است. در تحقيق حاضر كه در تابستان سال 1389 انجام شده است از روش پيمايش استفاده شده است و با استفاده از نمونه گيري خوشه اي، نمونه ها از مناطق شهري اروميه انتخاب شده اند.
يافته ها: نتايج تحقيق نشان مي دهدكه اولا، افراد مورد بررسي در نگرش زيست محيطي نمره بالايي كسب كرده اند؛ دوما، جنسيت، متغير تاثيرگذاري بر روي نگرش زيست محيطي افراد نيست.
بحث و نتيجه گيري: نظريه اكوفمينيستي مبني بر حمايت بيش تر زنان از موضوعات زيست محيطي مورد تاييد تجربي قرار نمي گيرد. اين امر مي تواند ناشي از آن باشد كه نقش دين در تمامي فرايندهاي فردي و اجتماعي در جامعه ايراني قابل شناسايي است و تمايز گذاري بين زن و مرد در بحث آموزه هاي اخلاق ديني و انساني در مورد اجتماعي شدن كم رنگ است.