تبيين و ارزيابي مولفه هاي موثر بر کيفيت فضاي دانشکده هاي معماري از ديدگاه دانشجويان مطالعه اي در دانشکده هاي معماري دانشگاه هاي تبريز، هنر اسلامي و آزاد تبريز

متاسفانه با گسترش کمي دانشکده هاي معماري، بعد کيفي فضاهاي آموزشي اين حوزه دچار بي توجهي شده است. بخش قابل توجهي از وضعيت نامطلوب معماري معاصر ايران به فضاي آموزش معماري مربوط مي شود. بنابراين سوالات اساسي اين است که فضاهاي آموزش معماري مقبول و مطلوب از نظر دانشجويان چه ساختار و ويژگي هايي دارد؟ آيا فضاهاي آموزش معماري کنوني واجد اين مقبوليت ها و مطلوبيت ها هستند؟ بنابراين هدف تحقيق، شناسايي متغيرهاي موثر بر کيفيت فضاي دانشکده هاي معماري است تا به اين طريق بتوان صورت بندي از منظر مخاطبان اين فضاها که دانشجويان معماري هستند؛ ارائه داد. تحقيق حاضر به لحاظ ماهيت، توصيفي- تجربي و به لحاظ هدف، کاربردي به شمار مي رود؛ که براي گردآوري اطلاعات لازم از تکنيک پيمايش در نمونه هاي موردي استفاده شده است.
در مدل سازي معادلات ساختاري بين متغيرهاي پنهان تحقيق، عوامل کالبدي، عملکردي و ادراکي- معنايي به عنوان مولفه هاي کيفي فضاي آموزشي؛ و متغيرهاي رضايت و مقبول دانستن دانشکده معماري بر اساس معيارها و استانداردها به عنوان عوامل موثر در ترجيحات و ارزيابي دانشجويان که بخش ساختاري مدل را تبيين مي کنند، مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج يافته ها نشان داد که از نظر دانشجويان، نکات ضعف دانشکده ها در زمينه معيار عملکردي مربوط به متغير تناسب بين فرم و عملکرد دانشکده، در زمينه معيار کالبدي شامل متغير واجد ارزش هاي معمارانه و در مورد معيار ادراکي- معنايي، متغير طراحي داخلي دانشکده مطرح گرديده است. از طرفي، نتايج تحليل رگرسيون چند متغيره در مدل ها نشان مي دهد که از ميان تاثيرات سه متغير عملکردي، کالبدي و ادراکي- معنايي بر ارزيابي کلي دانشجويان، متغير عملکردي بيشترين اثرگذاري را دارد. بنابراين، لزوم توجه به ويژگي تناسب فرمي و عملکردي در طراحي دانشکده هاي معماري از اولويت برخوردار است.