بررسي و تحليل برخي شاخص ‌هاي آموزش عالي ‌در مورد دانشگاه اصفهان‌

امروزه گسترش و توسعه آموزش عالي‌، عاملي مهم براي توسعه اجتماعي - اقتصادي‌، به‌ويژه از لحاظ آماده سازي و تربيت نيروي انساني متخصص و كارآمد به شمار مي رود. از اين‌رو، شاخص هاي آموزش عالي كشورها، بازتابي ازچگونگي تربيت نيروي انساني محسوب مي‌شود. در اين مقاله پس از ارايه تعريفي از شاخص‌، كاربردهاي آن در نظام آموزش عالي به اختصار مورد بررسي قرار مي گيرد و ضمن معرفي يكي از تقسيم بندي هاي رايج در مورد شاخص هاي مربوط به آموزش عالي‌، وضعيت دانشگاه اصفهان در ارتباط با برخي از اين شاخص ها سنجيده مي‌شود.
تغيير نسبت جنسي (به سود دانشجويان دختر) در دانشگاه اصفهان (و به طور كلي در تمامي دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي‌) داراي پيامدهاي اجتماعي مثبت و منفي است كه بايد به گونه‌اي درخور، مورد عنايت و توجه قرار گيرد.
بررسي فعاليت هاي آموزشي و پژوهشي نشان مي‌دهد كه گسترش كمي دانشگاه‌،  با عنايت به تعداد دانشجو و تنوع رشته ها، در حد لازم صورت گرفته است‌. از اين پس‌، سياست كلي دانشگاه و اهتمام آن بايد در جهت ارتقاي كيفي در تمامي سطوح و مقاطع‌، به‌ويژه در دوره هاي تحصيلات تكميلي باشد.
اگر چه در سالهاي اخير با اتخاذ رويكردهايي چند، تلاش شده است توجه‌اعضاي هيات علمي به نگارش مقالات و انجام طرحهاي پژوهشي معطوف شود، اما موفقيت قطعي در اين زمينه مستلزم تدارك زمينه ها و ابزارهاي لازم و دگرگوني‌، به‌ يژه در ساختار آموزش و پژوهش و استفاده بهينه از فن‌شناسي روز، خواهد بود.