ميزان دلبستگي مادر - نوزاد و عوامل مرتبط با آن در مادران نوزادان نارس بستري

زمينه و هدف: يكي از مهمترين نيازهاي نوزاد نياز عاطفي است كه از همان ساعات اوليه پس از تولد بايد برآورده شود. نوزادان به دليل عدم رشد كامل جسمي - ذهني پس از تولد نيازمند مراقبت ويژه هستند. اين شرايط در نوزاد نارس بحراني تر است، زيرا با بستري شدن نوزاد نارس با توجه به شرايط جسمي كه دارد، فرايند دلبستگي مادر - نوزاد مختل مي شود و به تكامل نوزاد و توانايي هاي مادر براي مراقبت از نوزاد آسيب مي رسد. هدف از اين پژوهش تعيين ميزان و عوامل تاثيرگذار بر دلبستگي مادر - نوزاد نارس بستري در بيمارستان هاي منتخب شهر تهران بود.
روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي - تحليلي بود كه 463 مادر نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت ويژه نوزادان و بخش نوزادان مراكز بهداشتي - درماني منتخب شهر تهران را در سال 1394 مورد بررسي قرار داد. نمونه گيري به روش طبقه اي با توجه به پذيرش نوزاد در مراكز منتخب صورت گرفت. داده هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه هاي جمعيت شناسي و دلبستگي جمع آوري گرديد. ارتباط بين متغيرهاي دموگرافيك با دلبستگي با SPSS-19 ارزيابي شد.
يافته ها: يافته هاي حاصل از پژوهش نشان داد كه ميانگين دلبستگي مادري 56.59 درصد بود و بين جنسيت دلخواه نوزاد، جنس نوزاد و تمايل به بارداري اخير با دلبستگي ارتباط معنادار وجود داشت (p<0.05).
نتيجه گيري: دلبستگي مادر - نوزاد يكي از عوامل مهم سلامت رواني در دوران كودكي و بزرگسالي است، بنابراين بايد روند شكل گيري آن تسهيل شود تا فشار رواني و استرس در مادر و نوزاد نارس كاهش يافته و آمادگي مادران براي درگيرشدن با مراقبت از نوزاد نارس و حساسيت و پاسخگويي وي به نوزادش افزايش مي يابد كه در نتيجه تاثير مثبت بر شكل گيري فرايند دلبستگي خواهد داشت.