ميزان شيوع ناهنجاري هاي قامتي کودکان و ارتباط آن با فعاليت ورزشي

زمينه و هدف: آينده هر جامعه مبتني بر پويائي، سلامت رواني و جسماني نوجوانان و جوانان است، به طوري که وجود افراد سالم بزرگترين سرمايه يک جامعه محسوب مي شود. بنابراين هدف از تحقيق حاضر بررسي ميزان شيوع ناهنجاري هاي قامتي کودکان و ارتباط آن با فعاليت ورزشي بود.
مواد و روش ها: تعداد 148 کودک (74 پسر و 74 دختر) به صورت تصادفي انتخاب شدند و با استفاده از خط شاقول، صفحه شطرنجي، جعبه آينه و پرسشنامه خصوصيات فردي مورد بررسي قرار گرفتند. از روش آماري خيدو، فريدمن و ضريب همبستگي اسپيرمن جهت تجزيه و تحليل داده ها استفاده گرديد.
نتايج: بين دو وضعيت پوسچر طبيعي و غيرطبيعي کودکان (p£0.01) تفاوت معني داري مشاهده شد. همچنين بين تعداد ناهنجاري هاي اسکلتي و فعاليت ورزشي کودکان دختر (r=0.355) و پسر (r=0.369) ارتباط معنيدار وجود داشت. درمورد اولويت بندي ناهنجاري ها، نتايج نشان داد که بين رتبه بندي ناهنجاري هاي اسکلتي کودکان پسر (p£0.01، X²=130.57) و همچنين دختر (p£0.01، X²=213.614) تفاوت معني داري وجود داشت، به طوري که لوردوز کمري و شست کج به ترتيب در پسران بالاترين و پايين ترين ميزان شيوع و لوردوز کمري و پشت صاف به ترتيب در دختران بالاترين و پايين ترين ميزان شيوع را به خود اختصاص دادند. همچنين تنها در بين کودکان دختر بين سن و تعداد ناهنجاري هاي اسکلتي ارتباط معني دار وجود داشت (p£0.01، r=0.586).
نتيجه گيري: اکثر کودکان داراي حداقل يک ناهنجاري اسکلتي ميباشند که احتمالا به عواملي چون وراثت، عادت هاي غلط روزمره، امکانات و تجهيزات غيراستاندارد و همچنين عدم شرکت در فعاليت هاي ورزشي مربوط مي باشد که توجه جدي به فراهم کردن زمينه هاي لازم براي اصلاح ناهنجاري ها ضروري به نظر مي رسد.