انتخاب پرتفوي سهام بااستفاده ازوابستگي دنباله پاييني و تئوري مقدارحدي

در اين مقاله، با استفاده از وابستگي دنباله پاييني و تئوري مقدار حدي، به مساله انتخاب پرتفوليو پرداخته شده است. وابستگي دنباله پاييني، ميزان وابستگي دنباله پاييني يک سهم يا پرتفوليوي مفروض، با دنباله پاييني بازار را مشخص مي کند. در واقع وابستگي دنباله پاييني معياري براي اندازه گيري احتمال آسيب ديدن يک پرتفوي از زيان هاي بزرگ است و در اين پژوهش وابستگي دنباله پاييني نمونه اي از پرتفوها با بازار سهام مورد بررسي قرار مي گيرد. وابستگي دنباله پاييني براي سرمايه گذاران ريسک گريز حاوي اطلاعات مهمي مي باشد و از لحاظ سيستماتيکي با ديگر معيارهاي ريسک شامل واريانس، نيم واريانس، چولگي، کشيدگي، بتا و هم چولگي متفاوت مي باشد. بازه زماني سال هاي 1381 تا 1393 مي باشد و 30 شرکتي که داده تاريخي کافي داشتند و حداقل يک بار در ليست 50 شرکت فعال تر بودند، انتخاب شده اند. در تست هاي خارج نمونه اي مشخص شد که پرتفوهاي متشکله با مقدار کمتر وابستگي دنباله پاييني از شاخص بازار و پرتفوهاي متشکله با مقدار بيشتر وابستگي دنباله پاييني بهتر عمل مي کنند. در نهايت بايد گفت که در اين پژوهش نتايج حاکي از آن است که وابستگي دنباله پاييني از لحاظ مفهومي براي سرمايه گذاران ريسک گريز مهم است و به طور اساسي با ديگر معيارهاي ريسک متفاوت است.