تعيين ويژگي هاي شناختي-رفتاري رانندگان اتوبوس و کاميون طي سوانح ترافيکي 1393-1392

سابقه و هدف: وسايل نقليه از ويژگي هاي تمدن است و رانندگي به عنوان امري ضروري در فعاليت هاي مختلف زندگي روزمره همچون کار، زندگي اجتماعي و تفريح به حساب مي آيد. مطالعه حاضر باهدف تعيين ويژگي هاي شناختي- رفتاري رانندگان اتوبوس و کاميون طي سوانح ترافيکي در سال 92 انجام شد.
روش بررسي: در اين تحقيق 800 راننده پايه يک به روش مقطعي بررسي شدند. آزمودني ها از ميان رانندگاني که جهت انجام تست عدم اعتياد براي دريافت يا تمديد گواهينامه پايه يک رانندگي در سال هاي 1393-1392 به بيمارستان سجاد ناجا مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. براي ارزيابي سلامت رواني رانندگان از مصاحبه ساختاريافته استفاده شد. براي تجزيه وتحليل داده ها از روش آمار نا پارامتريک (من ويتني) و تحليل چند متغيره استفاده شد.
يافته ها: ميانگين سني رانندگان برابر با 46.5 و انحراف معيار 11.44 بود. نتايج نشان داد بين ميانگين نمرات افسردگي و رانندگاني که سابقه تصادف داشته و نداشته اند تفاوت معني داري وجود دارد (p.value<0.05). افسردگي و اضطراب به ميزان 3.6 و 2.6 شانس تصادفات رانندگي را افزايش مي داد. از بين ويژگي هاي شخصيتي فقط نوروز گرايي شانس وقوع تصادفات را 1.05 برابر بيشتر مي کرد و بقيه عوامل شخصيتي در وقوع تصادفات معني دار نبود.
نتيجه گيري: برخي از اختلالات رواني بر رفتار رانندگي و رخداد تصادفات تاثير دارند. با توجه به اهميت و حساسيت رفتار رانندگي در رخداد تصادفات انجام ارزيابي هاي روان شناختي جامع تري در بين رانندگان قبل و بعد از دريافت گواهينامه ضروري است.