بررسي ويژگي هاي رشدي و اسانس گياه مرزه (.Satureja hortensis L) با کاربرد مس و روي

مس و روي از عناصر کم مصرف ضروري بوده و جزء فلزات سنگين طبقه بندي مي شوند، بنابراين کمبود و بيش بود آن ها در خاک، موجب بازدارندگي رشد گياهان مي شود. هدف از اين تحقيق، بررسي اثر غلظت هاي متفاوت مس و روي بر برخي از صفات مورفولوژيک، ميزان اسانس و هم چنين تعيين سرنوشت اين عناصر در فرآيند اسانس گيري است. آزمايش گلداني به صورت فاکتوريل شامل مصرف خاکي مس (صفر، پنج و 25 ميلي گرم بر کيلوگرم به صورت سولفات مس) و روي (صفر، 10 و 50 ميلي گرم برکيلوگرم خاک به صورت سولفات روي) و برهمکنش آنها در قالب طرح کاملا تصادفي با سه تکرار در شرايط گلخانه طراحي و اجرا شد. نتايج نشان داد که برهمکنش مس و روي بر وزن تر ريشه و کلروفيل (P£0.05) وزن خشک ريشه، غلظت مس و روي اندام هوايي، تفاله و آب تقطير (P£0.01) تاثير معني داري داشت. با مصرف مس و روي در خاک غلظت آن ها در اندام هوايي افزايش يافت. برهمکنش منفي بين مس و روي در سطوح بالاتر اتفاق افتاده، لذا کاربرد هم زمان آنها بايد با احتياط صورت گيرد. غلظت مس و روي در تفاله و آب تقطير تفاوتي با غلظت اين عناصر در گياه نداشت. باقي ماندن مس و روي در تفاله و آب تقطير، حاکي از عدم انتقال عناصر به داخل اسانس بوده و کشت اين گياه در خاک هاي آلوده به مس و روي جهت توليد اسانس امکان پذير مي باشد.