بررسي ميزان گرايش به تفکر انتقادي در دانشجويان کارشناسي ارشد مجازي

مقدمه: تفکر انتقادي و گرايش به انتقادي انديشيدن در دانشجويان به عنوان مهارتي ارزشمند و مهم در فرايند ياددهي - يادگيري، حل مساله و پژوهش، يکي از اهداف، ضرورت ها و دغدغه هاي جدي نظام هاي آموزشي است. بنابراين هدف اين پژوهش بررسي گرايش به تفکر انتقادي در دانشجويان کارشناسي ارشد مجازي است.
روش ها: روش اين پژوهش توصيفي - مقطعي و جامعه آماري آن شامل دانشجويان کارشناسي ارشد دانشکده مجازي دانشگاه علوم پزشکي تهران در سال تحصيلي 95-1394 بود که با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبتي بر حسب جنس تعداد 120 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه گرايش به تفکر انتقادي فاشيون (2001) است. به منظور تحليل داده ها از نرم افزار SPSS-19 و آزمون هاي t تک نمونه اي،t گروه هاي مستقل و تحليل واريانس يک طرفه استفاده شد.
يافته ها: ميانگين کل گرايش به تفکر انتقادي در دانشجويان در سطح مثبت و متوسط قرار داشت (300.62±26.43). ابعاد کنجکاوي (47.42±5.05)، حقيقت جويي (46.60±6.05)، نظام مندي (44.59±6.49) و گشودگي ذهني (44.42±7.66) در سطح گرايش مثبت و متوسط و ابعاد اعتماد به نفس انتقادي (39.43±8.98)، تحليل گري (39.16±14.88) و بلوغ در قضاوت (38.76±6.69) در سطح متزلزل بود. همچنين بين ميانگين گرايش به تفکر انتقادي دانشجويان مرد و زن و رشته هاي تحصيلي مختلف تفاوت معني داري يافت نشد.
نتيجه گيري: به طور کلي گرايش به تفکر انتقادي در دانشجويان مجازي علوم پزشکي در سطح گرايش مثبت و متوسط ارزيابي شد. بنابراين به منظور ارتقاي سطح گرايش به تفکر انتقادي و رسيدن به مهارت هاي تفکر انتقادي و تربيت دانش آموختگاني مولد و کارآمد در رشته هاي مجازي علوم پزشکي بايد مولفه هاي گرايش به انتقادي انديشيدن در عناصر برنامه درسي به ويژه هدف، محتوا، راهبردهاي ياددهي يادگيري و ارزشيابي بيش از پيش مورد توجه قرار گيرد.