بررسي تطبيقي انتقاد اجتماعي در شعر محمود سامي بارودي و ملک الشعراي بهار

محمود سامي بارودي و ملک الشعراي بهار از شاعران نوگراي عصر جديد در مصر و ايران و هر دو مربوط به يک دوره هستند که پرداختن به مسائل اجتماعي از مهم ترين ويژگي هاي شعر آنان است. اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي - تحليلي و بر اساس مکتب آمريکايي ادبيات تطبيقي، تشابه و تفاوت انديشه هاي بارودي و بهار را درباره انتقاد اجتماعي، مورد بررسي قرار مي دهد. از نتايج مهم اين پژوهش اينکه شکايت تند و صريح از نفاق و دورويي ميان خواص و عوام از انديشه هاي مشترک دو شاعر است، ولي در انتقاد از ظلم و ستم حاکمان، زبان بهار گوياتر و گزنده تر از بارودي است و در موضوع بي تفاوتي مردم نسبت به اوضاع جامعه هر دو شاعر از غفلت مردم نسبت به مسائل جاري کشور ابراز نگراني شديد نموده و آنان را نکوهش کرده اند، با اين تفاوت که بارودي به صراحت و بهار غالبا با کنايه در اين زمينه سخن گفته اند. در موضوع اصالت گرايي، بارودي ريشه اصالت را در افتخارات ملي و قومي گذشته مي داند، اما بهار اصالت را در علم و عدالت ورزي گذشتگان مي بيند.