مطالعه وضعيت کيفيت فرهنگي و اجتماعي زندگي شهروندان

کيفيت زندگي پديدهاي است که در واکنش به پيشرفته اي صنعتي و تخريب محيط زيست وارد دنياي فرهنگي و اجتماعي انسانها شده است. اين پيشرفت ها موجب تنوع کالاها و خدمات شده است. البته به همان ميزان به افزايش رضايت افراد از زندگي و بهبود کيفيت زندگي آنها منجر نشده است. بر اين مبنا بررسي وضعيت کيفيت زندگي (فرهنگي و اجتماعي) به بحثي گسترده در جامعه شناسي و مطالعات فرهنگي تبديل شده است. در اين راستا، پژوهش حاضر با رويکردي فرهنگي و اجتماعي به بررسي مولفه هاي متعدد کيفيت زندگي شهروندان پرداخته است. روش تحقيق پژوهش مذکور از نوع پيمايش است که با استفاده از ابزار پرسشنامه به گردآوري اطلاعات در جامعه آماري شهر کاشان با نمونه 353 نفري به شيوه نمونه گيري خوشه اي به اجرا درآمده است.
يافته هاي تحقيق بيانگر اين است که ميانگين مولفه هاي کيفيت فرهنگي زندگي و کيفيت اجتماعي زندگي از حد متوسط طيف مورد ارزيابي بالاتر است. همچنين رابطه هر دو بعد کيفيت زندگي با سن معنادار و داراي همبستگي مثبت است. وضعيت زنان و مردان در بعد کيفيت اجتماعي زندگي تفاوت معناداري ندارند، اما در بعد کيفيت فرهنگي زندگي، مردان نسبت به زنان شرايط بهتري دارند. ميانگين بعد کيفيت اجتماعي زندگي در ميان افراد متاهل بيشتر از افراد مجرد است، اما در بعد کيفيت فرهنگي زندگي با يکديگر مشابه هستند. کيفيت فرهنگي زندگي پاسخگويان با رتبه علمي فوق ليسانس و بالاتر، از ساير گروه هاي تحصيلي بيشتر است. اما در بعد کيفيت اجتماعي زندگي تفاوتي بين گروه هاي متفاوت تحصيلي وجود ندارد.