در اين مقاله تصميم کودکان (18-10) سال و کودکان کار (14-10 سال) به اشتغال و تحصيل با استفاده از روش پروبيت با دو معادله تصميم براي جامعه شهري ايران در سال 1390 بررسي مي شود. داده هاي آماري مورد نياز از آمار بودجه خانوار استخراج گرديد و در نرم افزار stata مورد آزمون قرار گرفت. نتايج نشان مي دهند که افزايش تحصيلات کودکان و کودکان کار باعث افزايش تمايل کودکان پسر به ادامه تحصيل بيش از دختران و به اشتغال، کمتر از آنها مي شود. همچنين پسراني که مطابق رده سني خود تحصيل مي کنند نسبت به دختران، تمايل بيشتري به ادامه تحصيل دارند. ولي پسراني که مطابق رده سني خود موفق به تحصيل نمي شوند احتمال اشتغال آنها بيش از دختران است. در خانواده هايي که پدر و مادر سطح تحصيلات بالاتري دارند تمايل کودکان و کودکان کار به اشتغال کمتر و به تحصيل بيشتر مي باشد. اشتغال مادر نيز باعث مي شود که تمايل کودکان پسر و دختر به اشتغال بيشتر و به ادامه تحصيل کمتر باشد. همچنين احتمال اشتغال و ترک تحصيل کودکان پسر بيشتر از کودکان دختر است. در خانواده هايي که والدين سواد ندارند و يا تحصيلات آنها کمتر از ابتدايي است، تمايل کودکان و کودکان کار به اشتغال بيشتر از تحصيل است.