تحليل و ارزيابي نابرابري هاي کيفيت زندگي در محلات شهري (نمونه موردي: شهر فارسان)

    پژوهش هاي صورت گرفته در ارتباط با کيفيت زندگي و پايداري شهري به خوبي نشان مي دهد که رابطه تنگاتنگي ميان ناپايداري شهري و کيفيت زندگي در شهرها وجود دارد. به همين دليل است که امروزه پرداختن به اين موضوع در فرآيند برنامه ريزي شهري از کليدي ترين ابعاد اين حوزه به شمار مي رود. معيارهايي همچون ميزان توسعه يافتگي شهري و نحوه توزيع فضايي آن، سطح برخورداري يا نابرابري در بهره مندي از خدمات و کارکردهاي مختلف در مقياس محلات و نواحي شهري، از عوامل موثر بر کيفيت زندگي شهري به شمار مي رود. هدف از پژوهش حاضر ارزيابي و سطح بندي برابري و يا نابرابري کيفيت زندگي شهري در سطح محلات و نواحي چهارگانه شهر فارسان است. روش تحقيق، توصيفي تحليلي و جمع آوري اطلاعات از طريق مطالعات ميداني و با استفاده از ابزار پرسشنامه و با حجم نمونه 320 نفر از شهروندان در چهار ناحيه شهر فارسان انجام گرفته است. جهت تحليل اطلاعات از مدل تصميم گيري تاپسيس استفاده شده است. يافته هاي پژوهش گوياي آن است که محلات ناحيه دو شهر فارسان در شاخص هاي اقتصادي، با امتياز 0.841، اجتماعي با امتياز 0.981 و کالبدي با امتياز 0.930 در رتبه اول و محلات ناحيه يک اين شهر رتبه آخر را به خود اختصاص داده اند. همچنين از منظر شاخص زيست محيطي، محلات ناحيه چهار با امتياز 0.986 در رتبه نخست و ناحيه سه با امتياز 0.266 در رتبه آخر قرار گرفته اند.